De resten werden gevonden op een begraafplaats die pas vorige week is ontdekt. Het was al decennia bekend dat er ergens een begraafplaats moest zijn, maar de exacte locatie bleef altijd een mysterie.

De doden zijn tussen 1945 en 1947 anoniem begraven in het bos. Het gaat om Nederlanders die na de oorlog in het kamp werden vastgezet, omdat zij veroordeeld waren voor collaboratie met de nazi’s. De resten worden na identificatie elders herbegraven.

Volgens onderzoekster Helen Grevers van het NIOD, het instituut voor oorlogs-, holocaust- en genocidestudies, moet nu in burgelijke stand worden bekeken of duidelijk is wie er in deze graven lagen. „Er was altijd bekend dat er mensen begraven moesten liggen, daar heeft justitie ook nooit een geheim van gemaakt. Vermoedelijk is daar ook documentatie van. Het was alleen lange tijd onbekend waar de graven precies waren.”

Tussen 1945 en 1948 zijn er in Westerbork zo’n 90 geïnterneerden omgekomen, voornamelijk door ziektes. „Mensen waren verzwakt, bijvoorbeeld als gevolg van de Hongerwinter”, legde Grevers uit. „Die mensen zijn overigens lang niet allemaal anoniem begraven; een flink deel is elders begraven.”

Een mogelijke reden voor de anonieme begrafenis was dat bij besmettelijke ziektes er snel gehandeld moest worden. „Bovendien was de periode na de oorlog een vreemde tijd. Ook konden er soms geen familieleden gevonden worden of had iemand geen naasten meer.”