„In gesprek met moslims word je gedwongen meer nadruk te leggen op de openbaring van God in het optreden van Jezus. Dat is vaak veel concreter en eenvoudiger dan onze dogmatische constructies, die soms verontrustend veel lijken op de islam. De islamitische theologie is net als de (nadere) reformatie sterk beïnvloed door de Griekse filosofie. Bij veel argumenten over God die christenen in gesprek met moslims naar voren brengen, kunnen moslims met recht antwoorden dat ofwel de islam iets vergelijkbaars leert, of dat onze argumenten moeilijk direct zijn af te leiden uit de Bijbel.

Moslims dwingen me dus om steeds weer bij het concrete Woord van God te beginnen. Dat is heel waardevol, want daar vraagt God ook van mij antwoord op. Als het goed is staat in het christelijke geloof niet een leer centraal, en zelfs geen boek, maar een Persoon. Jezus Christus, in Wie God bij ons is gekomen. Als je Hem met de evangelisten op de voet volgt, kun je niet neutraal blijven.

Het helpt zeker om misverstanden over de drie-eenheid weg te nemen. Maar alle moslims die christen werden die ik tot dusverre ontmoette, kwamen niet tot aanbidding van Jezus op grond van een redenering, maar omdat ze gegrepen werden door de liefde van Degene Die voor hen geleden heeft en iets merkten van de kracht van Zijn opstanding.”