De VVD komt bijeen op een locatie die voor de liberalen bekend is: een grote feesttent nabij het Carlton Beach Hotel in Scheveningen. Tijdens de uitslagenavond van de Tweede Kamerverkiezingen in juni 2010 feestten de liberalen op dezelfde locatie. Het formaat van de tent is enkele maatjes groter. En dat is niet overbodig, want twee jaar geleden zaten liberalen als haringen in een ton.

De belangstelling van partijgenoten is groot. Al voor halfnegen staat er een lange rij met belangstellenden voor de ingang van de tent. Binnen zit de stemming er vanaf het begin goed in. De cateraars die drank verkopen, doen goede zaken.

Om negen uur worden de liberalen even stil. De eerste prognose komt eraan. Als blijkt dat de VVD waarschijnlijk 10 zetels winst binnensleept en uitkomt op 41, barst er een oorverdovend gejuich los. De mededeling dat de grote opponent van Rutte, PvdA-voorman Samsom, samen met zijn kornuiten op 40 zetels uitkomt, verhoogt de stemming alleen maar.

Minister Rosenthal van Buitenlandse zaken kan de megawinst van zijn partij bijna niet bevatten. Met overslaande stem staat hij journalisten te woord: „Dit is meer dan we ooit in de liberale geschiedenis hebben gehad. Dit komt Mark Rutte toe.”

Om precies halftien volgt de definitieve prognose. Als blijkt dat er niet zo veel veranderd is, gaan de liberalen echt los. De VVD heeft wéér gewonnen en is wéér de grootste.

Tegen halfelf lijken de liberalen een dipje te krijgen, maar dan komt ene Gordon met een aantal zangers op het podium. Deze artiest zweept de zaal flink op. De verkiezingsavond van de VVD lijkt wel een discotheek: „Laat zien dat je van me houdt. Laat me toe in je hart, je ziel en je lijf.” Dat soort teksten worden de tent ingeslingerd en veel VVD’ers blijken ze ook nog te kennen.

Sommige ouderen, Kamerleden en (oud-)bewindslieden lopen weg omdat horen en zien hun vergaat. Ze gaan in de zijvleugels van de tent speculeren over de formatie. Dat lukt prima met een glas bier in de hand.

Een nog glasheldere prominente VVD’er, die niet met zijn naam in de krant wil, zegt dat Rutte bij de vorige kabinetsformatie te veel heeft weggeven om de gedoogcoalitie met de PVV mogelijk te maken. Dat moet nu anders: „Veel steviger onderhandelingen. Met PvdA’ers moet je sowieso keihard onderhandelen.” Een meerderheid in de Eerste Kamer voor de nieuwe coalitie is volgens hem een absolute voorwaarde. Er zijn stevige maatregelen nodig en dan moet bij voorbaat vaststaan dat ook de Senaat ermee instemt.

Als Samsom zijn achterban toespreekt, luisteren de VVD’ers allemaal mee. De muziek in de grote zaal stopt even en de serieuzen mengen zich onder de feestneuzen.

En dan, even na halftwaalf, komt Rutte de tent binnen. Omstuwd door cameramannen, journalisten en dolgelukkige partijgenoten die hem feliciteren en de hand schudden, worstelt hij zich in een kleine tien minuten naar het podium. Een topmoment, deze glorietocht.

„Onze partij is nog nooit zo groot geweest! Alle kiezers bedankt!” Rutte omhelst op het podium zijn voorganger Bolkestein, die de partij in 1998 tot 38 zetels bracht, en de lijsttrekker belooft een nieuwe toespraak als definitief duidelijk is wie de grootste is.

Gordon gaat weer zingen. Hij probeert Rutte ertoe te verleiden mee te zingen, maar dat wil de liberaal niet. Hij zwaait nog een keer naar het publiek en verlaat de tent, om daar pas om kwart voor drie weer terug te keren. Velen zijn al naar huis, maar toch zijn er nog genoeg feestneuzen overgebleven. Al dan niet beneveld, horen ze Rutte zeggen: „Onze partij is nog nooit zo groot geweest als vanavond, en voor de tweede keer in de geschiedenis de grootste partij van Nederland geworden. Laten we daar vanavond van genieten. Vanaf morgen gaan we aan de slag om Nederland sterker uit de crisis te krijgen.”