Het is een dun boekje, maar het biedt veel. Het onderstreepte voor mij dat er in de eerste helft van de vorige eeuw al veel zendelingen in China werkzaam waren. Er komen niet alleen werkers langs uit Duitsland en Amerika, maar ook uit Noorwegen, Denemarken en Zweden. Als ik mij niet vergis, is er in de gereformeerde gezindte niet zo veel besef van Gods kerk in Scandinavië, maar ”De opwekking” spreekt over een kerk met een hart voor Gods wereldwijde kerk.

Het ontwapenende van dit boek is dat Monsen eerlijk vertelt over haar schroom, haar vergissingen en haar verkeerde inzichten. Daarmee laat ze zichzelf zien als een mens, met verlegenheden en onzekerheid. Monsen valt als spreekster helemaal niet op en er zijn anderen die veel beter het woord kunnen voeren dan zij, maar de Heere gebruikt haar menig keer om woorden te spreken die harten raken. Het was voor de auteur een bemoediging dat de Heere het verachte en het onedele van de wereld wil gebruiken. Dat mag vandaag ook een steun voor ons zijn.

Verschillende wegen

De kern van dit geschrift zijn de opwekkingen die Monsen meemaakte. De beschrijving hiervan maakt duidelijk dat het christendom in China getypeerd wordt door krachtige stromen van de Heilige Geest. Terwijl het Nederlandse protestantisme is ontstaan in een worsteling om de waarheid, heeft het protestantisme in China heel andere wortels. Het is goed dat we ons realiseren dat de Heere in verschillende culturen verschillende wegen gaat.

In het ontstaan van de opwekkingen zijn twee dingen karakteristiek. Ten eerste het volhardende gebed. Ik kwam zelfs een zin tegen dat de Heere geen opleving geeft zonder volhardend gebed hierom. Dat lijkt mij een sterke uitspraak, omdat er in de geschiedenis ook wel oplevingen zijn die niet als antwoord op de gebeden kwamen, maar als een pure verrassing van God.

Dat neemt niet weg dat deze geschiedenis leert dat geestelijk leven in het algemeen en opwekking in het bijzonder nooit zonder gebed gaat. Al lezend proef je er iets van dat de Heere echt gebruikmaakt van de gebeden. Voor westerlingen, die alles willen organiseren, een beschamende en tegelijkertijd opwekkende boodschap.

De tweede karakteristiek is de beleving van de persoonlijke wedergeboorte. Er blijken op het zendingsveld talloze zendelingen werkzaam te zijn die geen persoonlijke wedergeboorte kennen. Vooral door de opleving komt het verschil tussen de dode en de levende christenen openbaar. Het lezen van deze verslagen bepaalt erbij hoe persoonlijk het geestelijk leven is en dat dit ook een plaats dient te hebben in onze kerken en gezinnen.

De beleving van de wedergeboorte spitst zich keer op keer toe op een diepe beleving van zonden. Onder de boodschap van het Woord worden mensen overtuigd van hun zonden, ze belijden die aan God, maar ook aan elkaar. Op deze wijze ontstaat de ruimte voor het Evangelie van Jezus Christus en een doorbraak in de vrede van God. Personen, gezinnen en gemeenten worden vernieuwd.

Al lezend dacht ik dat dit misschien ook wel een spiegel voor de gereformeerde gezindte zou kunnen zijn. Zou het kunnen zijn dat wij weinig concreet over zonden denken en al helemaal niet denken aan het belijden van zonden aan elkaar?

In tijden waarin er over verlating van God wordt gesproken, is het goed om een boekje als dit te lezen, waarin het christelijk geloof niet een mening over God is, maar een religie van kracht en van de tegenwoordigheid van Gods Geest.

Boekgegevens

”De opwekking. Revival in China 1927-1937”, Marie Monsen;
uitg. OMF Boeken, Terschuur, 2012; ISBN 978 90 8921 005 0; 127 blz.; € 4,-.