Het is vrijdagochtend als een boze burger het gemeentehuis van Dirksland binnenstormt. De man heeft een jarenlang conflict met zijn buren en eist een gesprek met burgemeester Stoop. Baliemedewerkers proberen hem te kalmeren en zeggen dat de burgemeester er niet is. De woedende man vernielt enkele plantenbakken en dreigt een glazen vitrine omver te gooien. Tierend verlaat hij het gemeentehuis en dreigt dat hij de burgemeester „nog wel zal krijgen.”

De man belt de krant met de mededeling dat hij zelfmoord gaat plegen en de burgemeester daarin zal meenemen. „Omdat ik die middag na een paar dagen afwezigheid weer naar huis kwam, zaten ’s avonds politiemensen van een team bewaking en beveiliging in huis”, zegt Stoop. „Het was voor de politie aanleiding om een team bewaking en beveiliging naar mijn woning te sturen”, zegt Stoop. „Ze controleerden de kwaliteit van het hang- en sluitwerk. Mijn vrouw en kinderen –destijds in de leeftijd van 12 tot 20 jaar– moesten de agenten vertellen wat hun plannen de komende dagen waren. Bovendien werd geregistreerd welke fietsroute de kinderen naar school namen.”

Stoop was naar eigen zeggen niet bang, maar wel extra op zijn hoede. „Ik geloofde niet dat de woedende man zijn dreigement daadwerkelijk zou uitvoeren, maar de situatie met zo veel aandacht van de politie had een behoorlijke impact op ons gezin. Ons leven werd even ontregeld. Als er werd aangebeld, keken we eerst wie er voor de deur stond. Als ik de deur uitging, merkte ik dat ik onwillekeurig even om me heen keek of ik geen auto zag staan of iemand die op me afkwam. De politie wist wel wie de bedreiger was, maar kon hem nergens vinden.”

Een surveillancewagen van de politie rijdt dat weekend geregeld door de straat. „Ik kreeg voor noodgevallen de beschikking over een rechtstreeks nummer van de dichtstbijzijnde auto”, aldus Stoop.

De maandagochtend na de doodsbedreiging meldt de dader zich op het politiebureau. De gemeente Dirksland doet aangifte van huisvredebreuk en vernieling. Stoop twijfelt of hij ook persoonlijk aangifte moet doen van de bedreiging. „Ik zag de dader meer als slachtoffer, omdat de man in het conflict met zijn buren volgens mij ook het slachtoffer was. Uiteindelijk heb ik toch aangifte gedaan. Niet zozeer als persoon, maar meer omdat ik als gezagsdrager dit soort bedreigingen niet kan accepteren.”

De dader krijgt een werkstraf en gaat in hoger beroep. „Op dat moment vroeg hij een persoonlijk gesprek met me aan. Hij bood zijn excuses aan voor alles wat hij mij en ons gezin had aangedaan en vroeg me de aangifte in te trekken. Ik heb zijn excuses aanvaard, maar de aangifte kon ik niet intrekken. Ze was al behandeld en was van belang voor het hoger beroep. Daarna heb ik nooit meer iets van de man vernomen.”