Het onderzoek werd verricht door psychiater Annemarie Noort en haar collega’s. Zij legden vier beschrijvingen van –denkbeeldige– patiënten met psychiatrische klachten of religieuze vragen voor aan pastores van verschillende gezindten en aan medewerkers uit de geestelijke gezondheidszorg (ggz).

In vergelijking met de ggz-medewerkers herkenden de pastores de psychiatrische problematiek in wisselende mate: onder de evangelische pastores was de herkenning het minst goed, onder orthodox-protestantse pastores het best.

Volgens de onderzoekers zijn orthodox-protestantse geloofsgemeenschappen vaak groot en hecht. „De kans dat een pastor met psychiatrische problematiek te maken krijgt en hier enige ervaring mee opbouwt, is dus betrekkelijk groot. Daar komt bij dat zij veel studeren en daardoor mogelijk breed kennis blijven opdoen.”