De predikant met een gereformeerdebondsachtergrond „baalt” er van dat christelijke partijen meer ellende geven dan goed doen. Want die partijen staan ergens voor. „Zij de vinger leggen bij dingen die mij minstens zo hoog zitten als zij. En waarvan ik even vast als zij geloof dat het goed is voor onze samenleving.”

De ontkerstening en de liberalisering van de samenleving hebben echter de bestaansgrond van de christelijke partijen onderuit gehaald, stelt de predikant. „Je zou denken dat de inbreng van christelijke partijen dan eens te meer geboden is. Om tegen deze vloedgolf tenminste nog enkele dammen op te werpen. En niet alle waarden en normen die het Evangelie ons aanreikt kwijt te raken. Als ik het goed begrijp is het vooral daaraan waar christelijke partijen vandaag hun bestaansrecht ontlenen. Maar nu christelijke partijen in de minderheid zijn, is de ellende dat het geregeld een omgekeerd effect heeft.”

Christelijke initiatieven in het parlement worden regelmatig getorpedeerd omdat die nu eenmaal christelijk zijn, schat dr. Visser in. „Libertijnen blijken dan niet zelden op en top fundamentalisten te worden.” Bovendien worden christelijke partijen schijnheiligheid en intolerantie verweten als ze nu eens te weinig en dan weer te veel aan hun christelijke principes zouden vasthouden. „Een onmogelijke spagaat.”

Een partijenstelsel met twee of drie partijen zou de ellende met christelijke partijen kunnen oplossen, meent de predikant. Christelijk geïnspireerde politiek maakt meer kansen in dat politieke bestel. „Christenpolitici kunnen dan weer een volwaardige stem krijgen binnen het politiek palet. Zowel de democratie als de (christelijke) politiek zouden erbij gebaat zijn.”