In een interview dat Ynet News deze week had met een Israëlische regeringsbron legt Israël voor het eerst een uitdrukkelijk verband tussen een unilaterale Israëlische aanval en de doelstelling om president Obama’s standpunt aan te scherpen.

In het interview stelt de niet met naam genoemde hooggeplaatste persoon aan de regering-Obama een deal voor: als Obama zijn standpunt over het Iraanse nucleaire programma aanscherpt, zou Israël kunnen afzien van een eenzijdige aanval op Iran.

Volgens Ynet Newsreporter Ben Yishai moet Obama afstappen van zijn eis dat er eerst bewijs moet zijn voor Irans intentie om uranium te verrijken met het oog op de productie van kernwapens. De Amerikaanse president moet het Israëlische standpunt innemen dat Iran zelfs geen 
verrijkingscapaciteit mag hebben.

Als Obama zijn standpunt publiekelijk aanscherpt, zou dat als „een virtueel engagement om desnoods militair op treden” worden gezien, aldus de regeringsbron.

Het interview geeft aan dat premier Netanyahu en defensie­minister Barak aansturen op een Amerikaans standpunt dat Israël kan gebruiken om Obama onder druk te zetten om Iran aan te vallen indien hij herkozen wordt.

Dat Israël de dreiging van een eenzijdige aanval gebruikt om de Amerikaanse houding te veranderen, wordt ook gesuggereerd door een interview in de krant Ha’aretz op 
10 augustus met een eveneens hooggeplaatste bron. In de beschrijving lijkt de persoon wel heel erg op defensieminister Barak.

De geïnterviewde verbindt de dreiging met de eenzijdige aanval aan de noodzaak om het Amerikaanse beleid te beïnvloeden. „Als Israël afstand doet van de mogelijkheid om op te treden en het duidelijk wordt dat het niet langer bij machte is om op te treden, vermindert dat de kans op Amerikaanse actie.”

Hij verwijst ook naar een interne discussie binnen de Israëlische regering –mogelijk tussen Netanyahu en Barak zelf– over wat kan worden verwacht van Washington: „We kunnen dus geen jaar wachten om te kijken wie er gelijk had: diegene die zei dat de kans op een Amerikaanse actie groot was of diegene die zei dat de kans op een Amerikaanse actie klein was.”

De twee interviews laten zien dat Israël wanhopig probeert Obama op de lijn van Israël te krijgen. Dit suggereert dat de nieuwe golf van berichten in de Israëlische media over de mogelijkheid van een eenzijdige aanval niet zonder meer geloofd kunnen worden.

De centrale doelstelling van de recente mediaberichten 
(en van de campagne die Netanyahu en Barak eerder dit jaar zijn begonnen) is om het idee van een eenzijdige aanval door Israël geloofwaardig te maken.

Op 10 augustus bijvoorbeeld berichtte de Israëlische televisie dat er volgens Netanyahu en Barak een „relatief kleine kans” is dat een aanval op Iran zou uitlopen op „een grote regionale oorlog.”

Volgens het bericht houdt de Israëlische regering rekening met vergeldingsacties van Hezbollah en Hamas, maar zou Syrië in de huidige toestand niet reageren.

Israëls oorlogen vanaf 1948

RIJSWIJK – Overzicht van de oorlogen en conflicten waarbij Israël betrokken was sinds de oprichting van de staat in 1948:

Arabisch-Israëlische Oorlog (1948): Aanleiding was de stichting van de staat Israël op de dag van het vertrek van de laatste Britse troepen uit het mandaat Palestina. De omringende Arabische landen vielen Israël aan. Na negen maanden gaven ze de strijd op.
Sinaï-oorlog (1956): Gamal Abdel Nasser, de tweede president van Egypte, nationaliseerde het Suez­kanaal. Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël sloten een bondgenootschap en vielen Egypte aan, maar werden door de Verenigde Staten teruggefloten. 
Zesdaagse Oorlog (1967): Israël voerde een verrassingsaanval uit op Egypte en Syrië na de blokkade van de Golf van Akaba door Egypte, de enige zeeweg die Israël met Azië verbindt. In zes dagen waren de Arabische landen verslagen.

Oorlog om Sinaï (1967-1970): Egypte probeerde de Sinaï terug te winnen en kreeg militaire steun van de Sovjet-Unie, Cuba, de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO, Jordanië en Syrië. Toen Nasser aan een hartaanval stierf, trok zijn opvolger Sadat de Egyptische troepen terug.

Jom Kipoeroorlog (1973): Op de heiligste dag voor de Joden, Jom Kipoer, vielen Egypte en Syrië Israël aan. Egypte veroverde een deel van de Sinaïwoestijn, Syrië lukte het niet de Golanhoogte terug te winnen.

Golfoorlog (1991): Tijdens de Golfoorlog vuurde Irak 39 Scudraketten af op Israël. 
Israëlisch-Libanese Oorlog (2006): Israël viel Libanon binnen na de ontvoering van twee Israëliërs door Hezbollah.

Conflict in de Gazastrook (2008-2009): Israël bombardeerde een maand lang de door Hamas bestuurde Gazastrook en voerde een grondoffensief uit, in reactie op jarenlange raket– en mortieraanvallen door Hamas.