De kinderen reageerden niet eens op de vader. Dat kwam omdat ze in hun vader een gelijke zagen. Leeftijdsgenootjes en zijzelf klagen immers ook dat ze geen spruiten lusten.

Even later een zoontje: „Ik wil nu mijn spelcomputer!” De kinderen werden niet op hun vingers getikt voor hun onbeschofte toon. Het was in het gezin duidelijk: iedereen was gelijk en daardoor kon niemand een ander terechtwijzen. Een belangrijk ingrediënt voor een stuurloze jeugd en een slechte verhouding met vader en moeder.

Immers, als vader en moeder geen normen aangeven, heb je ook geen kompas. Je weet als kind niet wat normaal is en rommelt maar wat aan. Wie denkt dat kinderen veel van zulke ouders houden, heeft het mis. Een kind heeft iemand nodig om tegen op te zien, iemand ook van wie wijsheid te verwachten is.

Het zal duidelijk zijn dat een vader die het eten als smerig kwalificeert ten eerste erg kinderachtig is. Als voorbereiding op de volwassenheid zal een ouder zijn kinderen willen leren alles of zo veel mogelijk te kunnen eten. Dat hoort erbij, dat is gemakkelijk en dat is gezond.

Hij geeft er ten tweede ook blijk van zeer onverstandig of zelfs dom te zijn; gelijk nog aan het ontwikkelingsniveau van kinderen. Wie zegt nu in het openbaar zoiets over kostbaar voedsel! Als zo iemand de verantwoordelijkheid van een volwassene heeft, gaan mensen afstand nemen. Vandaar dat kinderen van zulke vaders bij het volwassen worden automatisch minder thuiskomen en vandaar dat zulke ouders uiteindelijk vereenzamen. Het zijn onaangename mensen, waar niet aan te merken is dat de loop der jaren hen wijzer heeft gemaakt.

In het onderwijs wordt altijd gezegd: „Zorg dat kinderen een goede relatie met de docent hebben.” Dit is ook in de opvoeding een gouden regel. Een goede relatie wordt echter vaak verward met zo goed mogelijk met iemand door één deur kunnen. Dat is de relatie die vrienden met elkaar hebben. Leerkrachten, en vooral ouders, begeleiden de jeugd naar de volwassenheid: hoe zorg ik ervoor dat mijn kind zich straks gedraagt als een persoon die verantwoordelijkheid kan dragen?

Zo’n opvoeding vergt erg veel tijd; een investering. Een opvoeder doet dit uit liefde en niet uit plicht. Hij wil aan de volgende generatie doorgeven hoe men in het leven moet staan. Zolang kinderen in de nabijheid van goede opvoeders zijn, vragen deze zich af hoe ze het kroost het best kunnen voorbereiden op hun toekomst in de verte.