„Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet.”

Een struisvogel verlaat haar eieren in het zand. Een os kent zijn bezitter en een ezel de kribbe van zijn meester, maar mijn volk verstaat niet.

Oren hebben zij om te horen, maar horen niet, ogen hebben zij om te zien, maar zien niet, en een hart hebben zij om op te merken, maar merken niet op. De dieren des velds beschamen ons. Een kraanvogel, zwaluw, ooievaar en tortel weten de tijd van hun komst en vertrek, maar zo is het tegenwoordig niet met het volk des Heeren.

De konijnen verbergen zich in de holen der bergen, de duiven in de kloven der steenrotsen, de mieren vergaderen brood voor de winter en de bijen honig. Maar zij allen overtreffen het volk des Heeren, vooral in deze dagen. Eenieder werkt om eigen voordeel en haalt zich het oordeel op zijn hart, huis, gemeente, land, kerk en staat!

Als het zout smakeloos geworden is, waarmee zal het gezouten worden? Man en vrouw zijn in deze tijd tegen de kinderen en de kinderen tegen de ouders. De werkgevers, heren en vrouwen tegen hun werknemers. Het loon wordt ingehouden en roept tot de Heere Zebaoth!

L. G. C. Ledeboer, predikant te Benthuizen (”Een ABC door een Abéling”, 1845)