De nummer zes van de kieslijst was vroeger lid van het CDA, „maar nooit zichtbaar actief.” Een specifieke aanleiding om naar de ChristenUnie over te stappen, was er niet. „Het is de uitkomst van een geleidelijk proces. Ook de samenwerking van het CDA met de PVV speelde daarbij een rol. Ik voelde me er niet meer thuis.” Bij de ChristenUnie „wordt de C van christelijk nog met hoofdletters geschreven en ook in alles doorvoeld. Helaas is het CDA van de C afgedwaald.”

Bruins komt uit een „niet-gelovig nest”, maar hij leerde wel de Bijbelverhalen kennen op een protestants-christelijke school. Op zijn achttiende is hij „tot geloof gekomen”, vertelt Bruins. Over de manier waarop dat ging, stelt hij: „Ik speelde piano bij een gospelkoor en lette niet op de teksten die werden gezongen. We deden een keer mee aan een tour van Adrian Snell. Hij had geen pianist nodig. Het koor zei tegen me: „Eppo, zing jij maar met ons mee.” Bij het lied ”And in that day” zei de dirigent: „Als je die tekst gelooft, kun je dat lied niet zingen.” Ik legde dat naast me neer. Op 20 april 1988, in de Grote Kerk te Apeldoorn, werd de musical opgevoerd. Toen dat lied werd gezongen, verstomde ik. Ik kon geen geluid meer uitbrengen. Er kwam iets over me en ik wist dat het waar was. Dat is nooit meer weggegaan.”

De baptistische Bruins heeft „nadien veel boeken gelezen, ook kritische boeken over het geloof. Maar mijn geloof bleef. God heeft mij nooit meer los­gelaten. Gaandeweg heb ik mogen ervaren dat hart en verstand in het geloof zijn samengekomen, en daar ben ik heel gelukkig mee. De ontdekking dat je als intelligent mens echt in God kunt geloven, wow! Dat voelt heel rijk.”