De aardbeving heeft erg veel indruk gemaakt op haar en haar dochter Rana. Beiden schrokken enorm toen ze zaterdagmiddag werden gebeld met het nieuws. Twee kinderen van Nahid wonen nog in Tabriz, een stad op 50 kilometer afstand van het centrum van de aard­beving. En veel andere familieleden, zoals ooms en tantes, wonen in Ahar, op slechts 20 kilometer van het centrum van de aardbeving.

Nahid, die lid is van de hersteld hervormde gemeente van Apeldoorn: „We hebben meteen geprobeerd mijn zoon en dochter te bellen, maar konden geen contact krijgen. Ik heb God gevraagd of Hij voor hen wilde zorgen en of Hij bij de mensen wilden zijn die het zo moeilijk hadden.”

Ze werd gek van bezorgdheid, zegt ze. „Ik dacht: Wat als er iets met mijn kinderen is? Iran is zo ver weg en ik kan er niet heen omdat ik gevlucht ben.”

Pas na twee zenuwslopende uren werd de telefoon in Iran opgenomen. „Salam”, klonk de vertrouwde stem van haar zoon. „Biz jagh dzjiogh.” Maak je geen zorgen. Daarna werd de lijn weer verbroken.

Zaterdagnacht lukt het om langer contact te hebben. De familie bracht de nacht in het park door, bleek uit een gesprek met Nahids schoonzoon. Pas maandagmorgen keerden ze terug naar hun huizen. Hoe het met de familie in Ahar gaat, is nog onbekend. Nahid en Rana volgen constant het nieuws over Iran. De 20-jarige dochter laat video zien van rouwende mensen naast hun door dekens bedekte overleden familieleden. Een kindervoetje komt onder een van de dekens uit. Een man aait met een hartverscheurend gebaar de plaats waar het hoofdje zich moet bevinden. Vrouwen laten zich huilend op de grond zakken.

Ook Nahid heeft tranen in haar ogen: „Er zijn er zo veel slachtoffers: kinderen, vrouwen, hele dorpen.”

De familie, en duizenden Iraniërs met hen, denkt dat er veel meer mensen overleden zijn dan het regime van Iran wil toegeven. „Minstens zes dorpen zijn compleet verwoest. In elk dorp wonen zo’n 1000 mensen. Dan kan het niet anders of er zijn minstens 2000 mensen overleden, in plaats van de 300 die het regime zegt.” Waarom de Iraanse regering daarover zou liegen? Beide vrouwen halen hun schouders op. „Geen idee. Misschien willen ze niet aan het buitenland laten zien hoe slecht de situatie in de dorpen was. De woningen waren in zeer slechte staat, anders kan de verwoesting nooit zo totaal geweest zijn.”

De Iraanse heeft zondag gevraagd voorbede te doen voor de slachtoffers van de aardbeving en hun familieleden. „Als we nog in Iran waren, zouden we waarschijnlijk bloed doneren. Maar nu kunnen we alleen bidden.”