Van de noordoosthoek naar de noordwesthoek van Nederland. Zo is de reis van vandaag het beste te beschrijven. Van Delfzijl naar De Cocksdorp op Texel. Liggend op de onderste verdieping van het stapelbed bereidt de bestuurder van de Carado zich mentaal voor op de rit langs de Waddenkust.

Erg veel tijd krijgt hij er niet voor, want kinderen in een vreemd bed zijn nog vroeger wakker dan ze normaal gesproken al zijn. Het is amper zeven uur als de camper vertrekt vanaf de parkeerplaats tussen het centrum van Delfzijl en de Waddenzee. In de Groningse stad is het rustig op de weg, daarbuiten wordt het nog stiller.

Eerst maar eens stevig wat kilometers maken. De Eemshaven blijft met al z’n windmolens rechts liggen. Veel moois is daar niet te verwachten. Dat is wel het geval bij Noordpolderzijl, het kleinste zeehaventje van Nederland. De kinderen rennen de dijk op, blij even de benen te kunnen strekken. Boven worden ze vanzelf stil. Wat een uitzicht, maar vooral wat een stilte. Alleen de vogels laten zich horen.

Het enige wat de camperbestuurder moet doen, is die stevige, groene Waddendijk volgen. Erop rijden is verboden, daarom volgt hij hem zo dicht mogelijk.

Pieterburen doemt op. Bij de welbekende zeehondencrèche is alles nog stil. Na een serie kleine dorpjes verschijnt Ulrum op de borden. Een kleine aanschouwelijke kerkgeschiedenisles kan geen kwaad. De camper wordt vlak naast de hervormde kerk geparkeerd waar ds. H. de Cock de Afscheiding begon.

Vanaf Ulrum kan de camper heel dicht bij de Waddenzee komen door de dijk boven het Lauwersmeer te volgen. In de haven van Lauwersoog vertrekt net de veerboot naar Schiermonnikoog. Om des tijds wille is voor deze serie besloten de Waddeneilanden niet te bezoeken. Het kost bovendien veel geld. Alleen Texel staat op het programma.

Eerst de Friese kust maar eens volgen. Het landschap verschilt niet veel met de Groningse kuststreek. De huizen wel. De bakstenen zijn in Groningen roder. De Friese huizen lijken over het algemeen wat groter en luxueuzer. In dorpen zoals Paesens, Nes en Wierum staan juweeltjes van monumentale boerderijen.

In Dijkshoek kan de camper vlak langs de zeedijk gaan rijden. Borden waarschuwen dat voertuigen niet zwaarder mogen zijn dan 4,8 ton en niet breder dan 2,2 meter. Met zijn gewicht van 3500 kilo zou de Carado A366 het weggetje wel op kunnen, maar de camper is 2,32 meter breed. Vooruit, het weggetje ziet er te aanlokkelijk uit om het niet te proberen.

Het valt mee. Alleen bij de veeroosters moet de chauffeur even goed sturen. Veel meer uitkijken is het voor de schapen die hier loslopen. Ze kunnen zomaar oversteken. Of ze blijven liggen, hoewel er flink getoeterd wordt. Dochterlief stapt even uit om een van de beesten aan de kant te jagen.

Hoog tijd om een nieuwe provincie aan te doen. Na Harlingen rijdt de camper met een stevig vaartje bij Zürich de Afsluitdijk op. Kilometers lang is links het zoete water van het IJsselmeer te zien. De zoute Waddenzee wordt door de hoge dijk aan het oog onttrokken.

Bij Den Oever is Noord-Holland én het geheime Waddeneiland bereikt. Zo noemen de Wieringers tenminste hun voormalige eiland, dat door de aanleg van de Amsteldiepdijk een verbinding met het vasteland kreeg. Op de Korte Afsluitdijk, zoals deze in de volksmond heet, valt het op hoeveel vogels er eigenlijk in het Amstelmeer bivakkeren.

Nu even doorrijden naar Den Helder, dan kan de boot van 14.30 uur worden gehaald. Precies vijf minuten voor tijd arriveert de camper bij het loket van Texels Eigen Stoomboot Onderneming (Teso).

Kassa! Ruim 40 euro mag de chauffeur afrekenen om de camper aan de overkant van het Marsdiep te krijgen.

Na secuur manoeuvreren staat het voertuig even later keurig op het onderste dek. De overtocht van krap twintig minuten is en blijft voor kinderen een heel avontuur. Even lekker uitwaaien op het bovenste dek, waar de meeuwen krijsend om hun broodkorstjes vragen.

Eenmaal op Texel willen de kinderen maar één ding: zwemmen in de Noordzee. Dat kan, door eerst de Noordzeekust te volgen. Bij Paal 21 boven De Koog is een mooie plek. De meeste strandgangers hebben geen zin om vanaf de parkeerplaats zo’n 400 meter naar het strand te lopen. Daardoor is het er lekker rustig.

Het is al avond als de camper vakantiepark De Krim bij De Cocksdorp bereikt. Op de enorme camping is volop ruimte. Na de avond en nacht in Delfzijl is het heerlijk om nu allerlei voorzieningen bij de hand te hebben. Terwijl de kinderen zich vermaken in de verschillende speeltuintjes, kan pa de camper schoonmaken. Het reinigen van het chemisch toilet is een vies karweitje, maar moet nodig gebeuren.

Na het eten kunnen alle camperaars uitgebreid onder de douche in het ruime en schone sanitairgebouw. Niet lang daarna klinkt er een licht gesnurk in de alkoof. De combinatie van gezonde zeelucht en de vele kilometers die ze achter de rug hebben, zorgt ervoor dat de camperavonturiers snel in slaap vallen.