Economie

„Autohandel blijft toch voelen en ruiken”

Als er één plek is waar „voelen en ruiken” van belang blijft, dan is het de tweedehands automarkt, zegt directeur Dick van Norden van BCA Autoveiling Barneveld. Toch ontkomt ook deze British Car Auction niet aan de verworvenheden van de ict. ”BCA-direct” komt eraan: on line bieden. „Het werkt wel, maar ik heb toch liever dat ze erbij staan.”

Niek Sterk
5 September 2003 10:06Gewijzigd op 14 November 2020 00:32

Vijftien jaar zit het bedrijf -een van de vele Europese dochters van een Britse moeder- inmiddels in de hoek tussen het spoor Amersfoort-Apeldoorn en de weg van Voorthuizen naar Barneveld, op enkele honderden meters van de A1. BCA heeft daar echter z’n langste tijd gehad. Gemeente en provincie hebben de 6 hectare die het bedrijf inmiddels beslaat nodig om het beoogde Transferpunt Barneveld-Noord te kunnen bouwen.

Als alles doorgaat zoals de diverse partijen van plan zijn, opent de NS een groot station op de lijn Amersfoort-Apeldoorn, dat wordt gecombineerd met een enorm overslagpunt voor goederenvervoer. Een transferium moet de automobilist die naar het westen wil -maar net voorbij Barneveld in de randstadfiles vastloopt- uit z’n auto en in de trein lokken. Industrieterrein Harselaar omvat nu 120 hectare, maar moet doorgroeien naar 220. „Ergens zal voor ons toch wel een leuke plek te vinden zijn”, zegt Van Norden.

Samen met collega Folkert Hamelink voert hij de directie over BCA Autoveiling Barneveld, waarbij Van Norden (49) verantwoordelijk is voor het operationele gedeelte. Afkomstig uit de autohandel kent hij als geen ander het klappen van de zweep. Zo kent hij ook z’n pappenheimers door en door: handelaren en particulieren die naar de veiling komen om er hun slag te slaan. Een goede veilingmeester is voor driekwart psycholoog.

Elke dinsdag- en donderdagmiddag start om 13.00 uur de veiling van personenauto’s, doorgaans in twee hallen tegelijk. Per uur komen er, per hal, minimaal vijftig auto’s langs. Aan het eind van de middag zijn dan 400 wagens voorgereden, en verkocht of niet verkocht. Op jaarbasis gaat het om 42.000 voertuigen, inclusief de bedrijfsauto’s, die op vrijdag onder de hamer gaan.

Gemiddeld komt elk voertuig twee keer ”voor”. „Meer dan drie keer veilen heeft geen zin.” Bij elkaar valt 20.000 keer per jaar de hamer. Wie bedenkt dat de gemiddelde waarde per voertuig 4500 euro is, kan de brutojaaromzet van de Barneveldse vestiging zelf uitrekenen. Bij het bedrijf werken ruim tachtig mensen. Elke laatste dinsdag van de maand is er een liquidatieveiling, waarbij geen bodemprijs geldt. „Die aantallen auto’s lopen de laatste tijd sterk op.”

Fleetowners (wagenparkbeheerders), dealers en verzekeringsmaatschappijen maken graag gebruik van de BCA-diensten om van hun voorraad af te komen, net als aannemers en stadsreinigingsdiensten. Het aanbod op één veilingmiddag kan enorm variëren: van honderd euro voor een ”zeperd mét apk” tot vele tienduizenden euro’s voor topmodellen van Mercedes, BMW en Volvo, die vaak (na diefstal) eigendom werden van verzekeringsmaatschappijen. „Dat dure spul zoek ik graag zelf uit, vind ik erg leuk om te doen”, zegt Van Norden.

Aan het aanbod valt de huidige neergang van de economie goed af te lezen. „Veel bedrijven stoppen ermee, leasecontracten worden vervroegd opgezegd. De ict-jongens rijden vaak de mooiste, nieuwste auto’s. Er komen nu soms modellen binnen die nog maar nauwelijks een jaar op de markt zijn.”

Veel van de 800 BCA-pashouders -vaak dealers/showroomhouders- bezoeken Barneveld regelmatig, net als veel niet-pashoudende particulieren of handelaren. Om een dam op te werpen tegen de groeiende stroom van „mensen die echt helemaal niks anders te doen hebben” en „gezinnen met kindjes en koelbox” die de tribunes steeds vaker wisten te vinden voor een leuke middag uit, introduceerde BCA begin dit jaar een toegangsprijs van 25 euro per persoon. „Bij aankoop van een auto krijgen ze 50 euro retour, dus kan iedereen toch gratis twee dagen kijken, besluiten en meebieden.”

De omzetting van guldens naar euro’s, begin 2002, verliep voor BCA zonder problemen. „De verandering werkte in het begin zelfs behoorlijk in het voordeel van de aanbieders. Duizend euro voor een auto klinkt lekker weinig voor een koper, maar bij thuiskomst bleek het dan opeens toch om 2200 gulden te gaan, dat voelt effe anders.” Inmiddels is het euro-effect nagenoeg voorbij, denkt hij.

BCA blijft zoeken naar vernieuwing, verbetering en uitbreiding, zegt de directeur. De technische keuring die ingebrachte voertuigen ondergaan, moet veel problemen voorkomen. Op de testrapporten staat duidelijk wat er aan de auto’s mankeert, en ook als het register van de Nationale Autopas (NAP) iets anders aangeeft dan de kilometerteller van de auto. Blijkt achteraf toch sprake van grote, onvoorziene gebreken, dan krijgt de koper z’n geld terug.

Hoog op het verlanglijstje van BCA staat de opening van een tweede vestiging, „ergens in het westen.” Onderhandelingen met een grote leasemaatschappij „met lekker veel ruimte om de deur” zijn gaande. „We willen daar vooral het veilen van leaseauto’s concentreren. En een tweede veilingplek voorkomt veel onnodig gesleep met auto’s.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer