De adviseur van Abbas, de Palestijnse christen Ziad al-Bandak, was vorige week in het voormalige vernietigingskamp Auschwitz in Polen. Hij herdacht er de bijna 1,5 miljoen Joden die alleen al in dat kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s zijn vermoord.

Hamas heeft met z’n verklaring weer eens duidelijk gemaakt waar de fundamentalistische moslimsbeweging staat ten opzichte van Israël én de geschiedenis. Door veel westerse organisaties, die zich inzetten voor de Palestijnen in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever, wordt aangedrongen op overleg met Hamas. Zonder dat overleg komt er immers nooit vrede tussen Israël en de Palestijnen, zo menen ze.

Israël, de Verenigde Staten en de Europese Unie weigeren echter te praten met Hamas omdat het een terroristische organisatie is die het bestaan van Israël niet erkent en zelfs uit is op vernietiging van de Joodse Staat. Ook het feit dat Hamas openlijk de Shoah, de moord op 6 miljoen Joden door de nazi’s, ontkent, is voor hen reden geen dialoog met Hamas aan te gaan.

De uitlatingen van de woordvoerders van Hamas maken weer eens pijnlijk duidelijk hoezeer westerse organisaties soms de ogen sluiten voor de standpunten en doelstellingen van extremistische organisaties.

Niet minder duidelijk wordt door dit soort uitlatingen dat Israël werkelijk aan alle kanten omgeven wordt door vijanden die haar geschiedenis ontkennen en haar het bestaansrecht ontzeggen. Want Hamas, een Palestijnse afsplitsing van de Egyptische moslimbroederschap, heeft in Egypte, de zuidelijke buur van Israël, tegenwoordig machtige vrienden nu zelfs de president van het land lid is van de Moslimbroeders. En vanuit het ten noorden van Israël gelegen Libanon bedreigt Hezbollah, een terreurorganisatie die gesteund wordt door Iran, de Joodse Staat. Hamas en Hezbollah zijn allebei uit op de vernietiging van Israël.

Het kleine Israël wordt dus van alle kanten existentieel bedreigd. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Want wie de Holocaust, het dieptepunt in de Joodse geschiedenis, ontkent, doet veel meer dan wat krassen in de geschiedenisboeken. De vestiging van de staat Israël in 1948 was immers juist ook bedoeld om een nieuwe Holocaust te voorkomen.

Steeds vaker wordt Israël afgeschilderd als de agressor die geen vrede wil. Zonder alles wat Israël doet klakkeloos goed te praten, blijkt uit deze uitlatingen van Hamas wel weer eens hoe de zaken er echt voorstaan.

Wie de geschiedenis niet kent, is gedoemd ze opnieuw te beleven, zei de Duitse filosoof Hegel ooit. Dat geldt niet minder voor wie de geschiedenis óntkent, of de historiciteit van gebeurtenissen niet érkent.

De uitlatingen van Hamas zijn dan ook veel minder onschuldig dan ze misschien op het eerste gezicht lijken.