De auteur van het Commentaar naar aanleiding van de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) inzake het vrouwenstandpunt van de SGP (RD 23-7) schoot wel erg uit zijn slof door af te sluiten met de gedachte dat christenen nu eenmaal moeten rekenen met „verdrukking en vervolging.” Somberen past echter niet, aldus de commentator, want eenmaal komt een einde aan „al het onrecht.”

Even ervoor stelde de commentator dat de uitspraak van het Europees hof een „zwarte dag” is voor ons politieke stelsel. Hij spreekt over een „aantasting van de fundamenten van onze parlementaire democratie” en een misgunnen aan orthodoxen te leven „volgens hun Bijbelse opvattingen.” Allemaal erg grote woorden die nogal algemeen zijn geformuleerd. „Christenen moeten rekenen.” Welke christenen? SGP-christenen?

De woorden hebben begrijpelijk een hoog verontwaardigings­gehalte, maar voelen niet als komend uit een benard en bedrukt gemoed. Eerder als de laatste zinnen van een stukje dat nog even af moest, terwijl mevrouw de koffers al in de auto zette voor drie weken Zwitserland. Vervolging? Verdrukking?

Armoede

In het Commentaar wordt gesteld dat niemand last heeft van het vrouwenstandpunt van de SGP. Welk probleem denkt het Europees hof eigenlijk op te lossen met deze uitspraak? Dit zal niemand tegenspreken in Apeldoorn of Barneveld.

Maar heeft echt niemand last van dit vrouwenstandpunt? Miljoenen vrouwen en meisjes in onze wereld hebben er last van. Voor velen van hen is er nog geen begin van een gelijkheids­beginsel. Werken of niet werken is voor hen geen keus. Armoede en overlevingsdrang dwingen hen buitenshuis lange dagen te werken in een vaak door mannen gedomineerde samenleving en cultuur.

Het zou een theocratisch denkende partij als de SGP sieren als ze een duidelijk signaal afgaf aan al deze vrouwen in de wereld – niet alleen de slachtoffers van mensenhandel. Een signaal waaruit valt op te maken dat hun gelijke rechten ook bij de SGP in goede handen zijn.

En laten we niet vergeten: voor het inrichten van eigen gezin, huishouden, scholen en andere identiteitsgekleurde verenigingen blijft, ook na het besluit van het Europees hof, alle vrijheid bestaan.

Traditie

In het Commentaar valt verder te lezen dat seculieren orthodoxen hun leven volgens „Bijbelse opvattingen” misgunnen. Ik besef dat dat niet allemaal onzin is. Maar op z’n minst is het nuttig je af te vragen of de Bijbelse opvattingen van „orthodoxen” ook echt Bijbels zijn en het alleenrecht hebben om als zodanig te worden gekwalificeerd.

Om het vrouwenstandpunt van de SGP –geen publiek ambt voor vrouwen– zomaar uit de Bijbel af te leiden, moet je veel laten liggen in de Bijbel en heb je heel wat uit te leggen aan andere christenen voor wie de Bijbel van kaft tot kaft het Woord van God is.

Feitelijk gaat het om een soort heiligverklaring van een bepaalde visie en traditie. Het is niets meer dan hún Bijbelse opvatting. Die misgun ik hun niet. Als men maar niet doet alsof dat allemaal van de Heilige Geest is. Op dit punt past bescheidenheid, zoals bij elk beroep op de Bijbel. In de geschiedenis van de kerk heeft God regelmatig iets duidelijk gemaakt via meningen en mensen van buiten.

De verontwaardiging van de SGP-broeders en -zusters kan ik natuurlijk best meevoelen en er begrip voor opbrengen. Maar voor een slachtofferrol lijkt mij geen enkele reden. Hooguit als typische reactie die elke politieke partij eigen is, dus ook de SGP. Maar niet op grond van vermeende vijandschap jegens God of aantasting van Bijbelse opvattingen.

De praktijk is op dit punt ook binnen de SGP al zo anders dan een aantal decennia terug. Met vrouwelijke collega’s in gemeenteraden en parlement wordt positief samengewerkt. Bij de presentatie van de nieuwe vrouwelijke commissaris van de Koningin van Drenthe stond twee jaar geleden een SGP’er vooraan om haar aller­vriendelijkst te verwelkomen. Waar hebben we het nu precies over?

Parmantig

In plaats van woorden als verdrukking en vervolging in de mond nemen en in de slachtofferrol te schieten, is het misschien profijtelijker de hand eens in eigen boezem te steken. En die er ook eens melaats uit te laten komen.

Was de politiek van de SGP de laatste anderhalf jaar zo theocratisch en Bijbels verantwoord? Heeft de fractie niet zichtbaar genoten van haar machtspositie, de hele Wildersmikmak voor lief nemend en zich soms heel parmantig gedragend, zittend op de achterbank van Ruttes auto of aan tafel bij Pauw & Witteman?

Ik denk ook aan het bezoek van premier Rutte aan een SGP-congres, toegejuicht van alle kanten. Erg principieel was dat allemaal niet, althans niet zoals men zich wil voordoen.

De profeet Jeremia zegt: „Wat klaagt dan een levendig mens? Eenieder klage vanwege zijn zonden.” Vervolging en verdrukking zullen zeker komen. Maar niet vanwege een SGP-vrouwenstandpunt.

De auteur is hervormd predikant te Rotterdam-Delfshaven.