U moet niet denken dat er niet méér wordt geëist van iemand met een ontdekt geweten dan dat hij kennis heeft en belijdenis doet van zijn geestelijke armoede en gebrek. O, neen, ofschoon dit wel de weg baant tot herstel en vooraf wordt vereist. Want dat zou iemand ook kunnen hebben door het lezen van praktikale boeken en door het horen van ontdekkende predikaties, bij een verlicht verstand en een ontdekt geweten.Gelijk de bevinding het alle tijden heeft geleerd en nog leert dat velen zo ver kunnen komen dat zij bekennen, dat zij toestemmen arme, ellendige en doodwaardige zondaren te zijn. Dat zij erkennen zeer gebrekkig en behoeftig te zijn, en bijzonder dat zij onkundig zijn van de goddelijke waarheden, vooral in vergelijking met anderen.

Geliefden, dat kan alles niet baten zo er niet meer bij komt. Het is als iemand die toestemt en klaagt dat hij te arm is om zijn beroep recht waar te nemen. Ondertussen zoekt hij niet dadelijk de middelen waardoor zijn armoede en onkunde kunnen weggenomen worden, en maakt geen recht gebruik van de middelen.

Bij zo’n ontdekt gezicht op zijn geestelijke armoede moet nog komen een smartelijk gevoel over zijn geestelijke armoede en gebrek. Daardoor zinkt hij nu weg in een heilzame wanhoop over zijn staat. Hij kan daardoor zijn ziel niet langer in het leven houden.

Joachimus Mobachius predikant te Nijkerk (Christelijke Zedekunst, 1741)