Met stadsstranden proberen vooral Europese metropolen de leefomgeving aantrekkelijker te maken voor onder meer nieuwe bewoners, erkent ook de Amsterdamse stadsecoloog Remco Daalder. Hij is als ambtenaar betrokken bij de gemeentelijke visie op de stadsstranden. Die is nu gericht op uitbreiding van het aantal locaties en om eventueel bestaande stadsstranden meer ruimte te geven.

„Met onder meer de komst van stadsstrand Blijburg in Amsterdam nam de verkoop van woningen op IJburg pas toe. Daarvoor liep het allemaal niet zo storm”, zegt Daalder. „Toen zagen we als gemeente ook hoe belangrijk een strand voor een stad kan zijn. Mensen willen helemaal niet twee uur in de file staan voordat ze op het strand zijn.” Blijburg ontstond begin 2003, net na het eerste Europese stadsstrand in Parijs.

In Rotterdam is het strand weliswaar niet ver weg, maar gaf de gemeente toch toestemming voor het strand aan de Maas. Verschillende ondernemers hebben het daar tevergeefs geprobeerd. Na het tweede ‘regenseizoen’ gooide de laatste ondernemer de handdoek in de ring. Nu is het groen langs de Maas. Wethouder Alexandra van Huffelen (openbare ruimte) opende onlangs het groene verblijfsgebied langs de Maas. Hiermee moet het meer de status van een park langs het water krijgen.

Amsterdam kiest voor het zand, zoals Strand Zuid, De Plek in Noord, Diemerpark, Gaasterplas, Sloterplas. Ze worden allemaal op commerciële basis gerund, omdat de locaties dan ook worden onderhouden. „Bovendien is er toezicht en mensen kunnen er wat kopen”, aldus Daalders. „Het grote voordeel is dat je stad niet alleen aantrekkelijker wordt als verblijfsgebied, maar dat ook het aantal bewegingen van je inwoners naar de stranden afneemt.”