Geen titel
Het seizoen van stierenvermaak is geopend. In het Spaanse Pamplona hadden van 6 tot en met 14 juli de ”encierro” (stierenrennen) plaats: duizenden roekelozen rennen (soms halfdronken) voor en tussen de stieren over 900 meter afgezette straat naar de arena. Jaarlijks komen er duizenden bezoekers kijken hoe in acht dagen 48 vechtstieren en tientallen ossen door de straten worden gejaagd en wagen sommigen zich op het parcours. Jaarlijks vallen er diverse gewonden; de stieren overleven het zeker niet. Afschaffen van deze traditie is niet bespreekbaar.
In het Mexicaanse Xico had begin deze week een soortgelijk ‘feest’ plaats. Tijdens het Xiquenadafestival –ter ere van de ”heilige Maria Magdalena”– worden verschillende stieren losgelaten in de afgezette Hidalgostraat. Niet de agressie, maar de angst drijft de dieren voort, opgejaagd door waaghalzen, die op hun beurt worden opgehitst door het publiek.
Als zo’n roekeloze wordt gegrepen door een stier verhoogt dat de vreugde. Dat de man op de foto het overleeft, is niet te danken aan het publiek, dat juist smult. De mensen lachen en moedigen slachtoffer en stier aan, maken hun foto’s, genieten.
De traditie, nota bene in naam van de kerk, zegt iets over de stieren, zegt veel meer over de zich beschaafd noemende mens. De schepping zucht. Maar om dat te ervaren hoeft niemand naar Pamplona of Xico.