Hotsebotsen op zwartbonte skippykoeien
BENNEKOM – Zuivelgigant Campina heeft zaterdag samen met supermarktketen C1000 de jaarlijkse Open Boerderijdag georganiseerd; een evenement van ruiken, voelen en proeven. De druilerige regen kon de pret niet drukken. Of het nu ging om een race met skippykoeien, punten scoren in het oranjevladoel of het halen van een heus melkdiploma. De kinderen vermaakten zich kostelijk.
Een van de deelnemende boerderijen is die van de maatschap Van Ginkel in het Bennekomse Binnenveld. In de stal staan enkele koeien kuilmais te eten aan het voerhek. Andere liggen te herkauwen. Een enkele schommelt een voerautomaat binnen, het hek klapt dicht en het beest krijgt z’n portie brokken.
„Normaal gesproken lopen onze koeien in de wei, zo’n 120 dagen per jaar”, zegt boer Jan van Ginkel. „Maar je kun het tijdens een open dag natuurlijk niet maken dat er geen koe te zien is in de stal.”
De kenmerkende geur van mest en stro ontbreekt geheel: voortdurend komt frisse lucht binnen door het windbreekgaas in de open wanden.
Een heus knuffelkalf vindt het kennelijk welletjes. Weggekropen in een hoekje probeert het beestje aan de aandacht te ontsnappen. Als een groepje kinderen het kalf in de gaten krijgt, is het gedaan met de rust. Omdat ze er over het hek niet bij kunnen, doen ze het open en duiken met zijn vieren op het arme dier.
Boerin Gerjanne van Ginkel lacht. „Het kalf is nog maar veertien dagen oud. Ik kan best begrijpen dat-ie het zat is: een baby van die leeftijd heeft zijn rust ook hard nodig.”
De kinderen hebben het kalf alweer verlaten en rennen naar de koe die nietsvermoedend wat kuilvoer staat weg te werken. Een van de jochies steekt zijn hand uit om het forse dier over haar kop te krauwen. De koe kijkt er nauwelijks van op, maar schudt die lastige kriebelhand weg alsof het om een venijnige horzel gaat.
De maatschap Van Ginkel melkt zo’n zeventig koeien. „Eigenlijk is dat bijna te weinig voor een goed belegde boterham”, zegt de boerin. „Of we de veestapel kunnen uitbreiden, is de vraag. We moeten het werk wel kunnen behappen.”
Veel energie steekt de maatschap in het fokken van robuuster roodbont melkvee. „We zijn bewust bezig met het afbouwen van de toediening van antibiotica. Daarvoor heb je sterkere dieren nodig.” En dat lukt ze goed, want uitgemergelde dieren zijn nergens te bekennen.
Enkele kinderen hebben inmiddels de skippykoeienrace ontdekt. Om het hardst hoppen ze op de zwartbonte rubberkoeien over het circuit. Een ander wil zijn melkdiploma halen. Onder toeziend oog van een begeleidster knijpt hij in de spenen van de polyester Campinakoe. In krachtige stralen spuit de melk eruit. Hoewel melk? Het is de magerste melk die mogelijk is. De begeleidster lacht: „Deze koe geeft inderdaad alleen water.”
Het spreekt voor zich dat al die activiteiten de kinderen de nodige energie kosten. Ook daar heeft Campina aan gedacht. Een koelkast vol met alle mogelijke zuivelvarianten van Campina staat uitnodigend klaar. „Doe mij maar die roze”; „ik wil die gele.” Even later staan ze al weer punten te scoren bij het oranjevladoel.
De koelkast is aan het einde van de middag nog bijna voor driekwart vol. Kennissen van de boer zijn er als de kippen bij. Druk staan ze te lobbyen om aan het einde van de dag ook mee te delen in de buit.
Volgens Gerjanne van Ginkel valt de belangstelling voor de vijfde editie van de Campina Open Boerderijdag wat tegen. „Voorheen organiseerde Campina de open dagen op een tweede paas- of pinksterdag. Dan kon je over de hoofden lopen. Veel mensen zijn wellicht op vakantie, maar het kan ook aan het regenachtige weer liggen.”
De boerin kan er geen uitsluitsel over geven.
