De premier stelde de 46-jarige Campbell in 1994 aan als zijn perswoordvoerder. Campbell had toen al een carrière achter de rug als schrijver van pornografische verhalen voor het mannenblad Forum en als politiek redacteur bij de krant Daily Mirror.

In die periode bij de Daily Mirror was hij tevens een van de belangrijkste adviseurs van de toenmalige Labour-leider Neil Kinnock. Nadat Blair Kinnock was opgevolgd als voorman van Labour, ontpopte Campbell zich als rechterhand van Blair.

Na de zege van Labour bij de verkiezingen van 1997 werd hij de belangrijkste media-adviseur van de nieuwe premier. Volgens critici bepaalde Campbell in die functie wat wel en wat niet in het nieuws kwam in de Britse media. Journalist Peter Oborne schetste in een niet-geautoriseerde biografie van Campbell het beeld van een man die zo nauw betrokken was bij Blair, dat ministers het als vanzelfsprekend achtten dat de perschef voor al zijn activiteiten de volledige steun van de premier had.

In zijn boek suggereert Oborne tevens dat Campbell er niet voor terugdeinsde in te grijpen toen het huwelijk van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Robin Cook op springen stond. De perschef zou de telefoon hebben gepakt en Cook hebben toegebeten dat hij moest kiezen tussen vrouw en minnares om een eind te maken aan alle schandaalverhalen in de media.

In 2000 zette Campbell een punt achter zijn dagelijkse persconferenties voor de Britse parlementaire media, om zich meer te kunnen richten op de communicatiestrategie voor de lange termijn van de regering-Blair. Campbell werd betrokken bij de voorlichting over Irak en raakte in het nauw door de affaire rond de zelfmoord van de Britse regeringsadviseur en wapendeskundige David Kelly. Een officiële regeringswoordvoerder verklaarde voor de commissie-Hutton, die de dood van Kelly onderzoekt, dat Campbell had gesuggereerd de naam van de wapendeskundige naar de media te lekken.

De geruchten dat de communicatieadviseur van Blair zijn ontslag zou indienen naar aanleiding van de affaire-Kelly, werden steeds hardnekkiger. Vrijdagmiddag was het zover. Over een nieuwe baan wil hij nog niet nadenken. Met het schrijven van boeken, het houden van speeches en zijn grote passie hardlopen denkt Campbell voorlopig genoeg om handen te hebben.