De hartlongchirurg werkte al 20 jaar in Zwolle en richtte het thoraxcentrum van de Isala Klinieken op. Hij stond bekend als een „uitstekend vakman” en een „persoon van statuur”, maar hij had ook een moeilijk en opvliegend karakter. Daardoor ontstonden in 1995 voor het eerst problemen tussen hem en de andere specialisten. In 2009 kwam het tot een grote uitbarsting.

Begin 2010 kreeg de chirurg een brief dat hij het weer mocht proberen, als er eerst in een gesprek met de hele maatschap werkafspraken waren gemaakt. Terwijl voor dat gesprek een datum werd gezocht, verstuurde het ziekenhuis een definitieve ontslagbrief wegens onwerkbare verhoudingen.

De rechtbank verwijt het ziekenhuis dat nooit rekening is gehouden met de mening van het personeel van de operatiekamers, dat geen enkel probleem met de chirurg had en hem „van onschatbare waarde” noemde. Ook de perfusionisten, die de hartlongmachine bedienen, waren positief.

De rechtbank verwerpt ook dat de patiënten in gevaar zouden zijn gekomen. De communicatieproblemen met de chirurg en zijn gebrek aan medische verslaglegging waren al jaren bekend en het blijft onduidelijk waarom daardoor in 2010 ineens patiëntengevaar zou zijn ontstaan. De raad van bestuur van het ziekenhuis heeft dat niet zelf onderzocht en daarmee onzorgvuldig gehandeld jegens de hartlongspecialist, aldus de rechtbank.