Commentaar: Vakantie
Het vakantieseizoen 2012 is vrijdag echt begonnen. In het zuiden zijn de scholen gesloten en in het midden en noorden van het land gebeurt dat over één of twee weken. De uittocht van miljoenen Nederlanders naar verre of minder verre oorden kan beginnen.
Door de crisis is overigens een nieuw soort vakantie trendy geworden: thuisblijven. Of, in een fraaie en verhullende Engelse term: Staycation. Een woord dat ook direct duidelijk maakt dat voor veel mensen vakantie veel meer is geworden dan een periode van rust. Het is een statussymbool.
Zo staat het chic om te kunnen melden dat je drie weken naar een appartement in Zwitserland gaat. Maar het staat muf om te zeggen dat je lekker twee weekjes thuisblijft. Dat laatste is dan prachtig te ondervangen met de melding dat je dit jaar besloten hebt een ”staycation” te doen.
Hoe het ook zij: er zijn nogal wat mensen die een heel jaar toeleven naar een paar weken vakantie. Met de gedachte dat in die paar weken alle stress van een heel jaar op kan lossen. Niets blijkt echter minder waar. Naast alle andere vormen van stress is de vakantiestress bij artsen een berucht probleem geworden. Het lichaam accepteert eenvoudigweg niet het abrupte stilstaan na maanden hollen. De geest raakt van slag met als gevolg dat juist in de vakantie psychische problemen de kop kunnen opsteken. Om over relatieproblemen nog maar niet te spreken.
In de Bijbel komt het begrip vakantie niet voor. Maar de noodzaak van het zoeken van de stilte des te meer. Omdat God Zich juist wil laten vinden en kennen in de stilte. In Markus 6:31 spreekt de Heere Jezus over rust. „Komt gijliederen hier in een woeste plaats alleen en rust een weinig”, zegt Hij tegen Zijn discipelen, die zo moe zijn van de mensen die kwamen en gingen dat er zelfs geen tijd meer was om te eten. Wie meent dat de Bijbel niet actueel is, moet zijn agenda maar eens naast deze tekst leggen.
Rust en ontspanning zijn in onze dolgedraaide tijd schaarse goederen. Met alle destructieve gevolgen van dien. Steeds moeilijker wordt het om in het leven van alledag rustmomenten in te bouwen. En toch is juist dat nodiger dan ooit. Een vakantieperiode heeft geen enkele zin als buiten die afgebakende tijd de boog altijd gespannen blijft. Want zo’n boog ontspant natuurlijk niet op bevel ergens in juli of augustus. Die moet in de loop van het jaar lenig gemaakt worden door spanning en ontspanning af te wisselen. Door de drukte ook in de niet-vakantietijd soms een uur of een dag in te wisselen voor rust. Door bewust tijden in te bouwen waarop computer en mobiele telefoon letterlijk het zwijgen wordt opgelegd.
Rust vraagt om regelmaat. Rust is de rode draad die door een gezonde levensstijl is geweven. Het is wat dat betreft veelzeggend dat God bij de schepping een wékelijkse rustdag instelde. De mens is beperkt, moet zijn grenzen kennen en van ophouden weten. Na zes dagen inspanning geeft God een dag van ontspanning.
Inspanning en ontspanning zijn wat dat betreft wel te vergelijken met het proces van de ademhaling. Het is juist de regelmaat die zowel de menselijke geest als het lichaam van voldoende zuurstof voorziet om te leven.