Het bisdom hoorde in 1959 over de verdachte sterftegevallen maar deed niets. Het bisdom werd op de hoogte gebracht door de Arbeidsinspectie, die een onderzoek had ingesteld naar de verdachte sterfgevallen in de periode 1953-1959. Ook de Arbeidsinspectie concludeerde dat het ging om verdachte sterfgevallen. De inspectrice deed geen aangifte bij de politie, hoewel ze daartoe wel verplicht was.

Het OM stelt geen vervolging in omdat de feiten verjaard zijn en de betrokkenen overleden.

Andreas was ongediplomeerd en ook niet bekwaam om deze jongens te verzorgen. In de periode 1952-1954 zaten op St. Joseph 450 bewoners. Andreas had de verantwoording voor de verzorging van zo’n 20 bewoners, onder supervisie van de instellingsarts. Deze instellingsarts Verstraelen wordt verdacht van onvoldoende toezicht op Andreas. De verdachte sterfgevallen stopten abrupt toen Andreas in 1954 werd overgeplaatst naar Koningslust.

Verstraelen zette bij alle verdachte sterfgevallen de verklaring dat de jongens een natuurlijke dood waren gestorven. En dat terwijl hij wist dat Andreas onbekwaam was en ook niet wist waar de jongens aan overleden waren.

Rector Tillemans van St. Joseph hoorde via Verstraelen van de sterfgevallen. Verstraelen liet hem weten dat de sterfgevallen waren veroorzaakt door de ‘domme broeder Andreas’ die teveel morfine had toegediend.

Broeder Andreas werkte in opdracht van de congregatie van de Heilige Joseph. Die kan echter niet worden vervolgd, omdat rechtspersonen pas sinds 1976 strafrechtelijk vervolgd kunnen worden. Onduidelijk is of de congregatie voor het onderzoek door de Arbeidsinspectie in 1959 wist over de verdachte sterfgevallen.