Sommigen horen niet en doen ook niets. Dat zijn openbare goddelozen. Anderen horen en doen. Dat zijn ware gelovigen. Weer anderen horen en doen niets, dat zijn huichelachtige belijders, die er velen zijn. Zij bedriegen zichzelf en anderen.De satan zal ons gewis op de een of andere tijd verzoeken en ons trachten te ziften als de tarwe. Ja, God Zelf zal ons eens beproeven. Hoe zal een mens die proef doorstaan als hij zichzelf nooit beproefd en onderzocht heeft? Terwijl Paulus zegt in 2 Korinthe 13:5: „Onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt…” Doch hoe het met een mens ook is gelegen, hij is een waar of een waanchristen. Hij of zij is een diepgewortelde boom in de aarde, of hij is als een huis dat op de zandgrond is gebouwd, zonder fundament.

Dus moet men zijn eigen hart recht beproeven. En wanneer men zijn hart vals en boos vindt, zal het gezicht hiervan een beweegreden moeten zijn om naar vernieuwing te staan. Doch vooraf moet ik de zwakgelovigen in Christus enigszins ondersteunend zeggen dat het ons oogmerk niet is om die zielen te bedroeven die de Heere Jezus getroost wil hebben. Het is om alle valse grond weg te nemen van hen die zichzelf daarmee vergiftigen. Wij willen water aandragen niet om de rokende vlaswiek te doven, maar om het valse vuur van de huichelaar te blussen.

Sixtus Brunsvelt, predikant te Leeuwarden (Droevige vlekken van Jezus’ bruid, 1680)