Het verschil in standpuntbepaling tussen de christelijke partijen is opvallend, temeer daar zij tijdens de parlementaire wetsbehandeling schouder aan schouder strijden tegen doortrekking van de sollicitatieplicht naar alleenstaande bijstandsouders met kinderen jonger dan vijf jaar.

Voor de ChristenUnie is dat meteen de hoofdreden om tegen de wet te zijn. „Arbeidsparticipatie is blijkbaar belangrijker dan de zorg voor de kleinste kinderen”, aldus kamerlid Huizinga. „Dat spreekt de ChristenUnie niet aan.” Verder hekelde zij de voorgenomen afschaffing van de categoriale bijzondere bijstand -waardoor gemeenten bijvoorbeeld geen collectieve ziektekostenverzekering meer kunnen aanbieden- en het vooralsnog falende model om gemeenten te voorzien van een budget waarmee zij zelfstandig sociaal beleid kunnen voeren.

SGP’er Van der Vlies nam een „positieve grondhouding” aan, omdat de SGP de basisgedachte steunt dat werk boven inkomen gaat. Van ieder die kan, mag verwacht worden dat hij ook daadwerkelijk zijn bijdrage levert. Het punt van de alleenstaande bijstandsmoeders schaarde Van der Vlies onder „een aantal principiële thema’s waarop het kabinet nog stappen in de goede richting moet zetten, wil zij ook buiten de coalitie steun vergaren.”

Van der Vlies diende een amendement in om wettelijk vast te leggen dat uitkeringsgerechtigden geen werk hoeven te aanvaarden dat strijdt met hun godsdienst of levensbeschouwing. Expliciet noemde hij de conducteur die op zondag moet werken en arbeid in bordeel of casino. De nieuwe wet gaat ervan uit dat bijstandsgerechtigden algemeen geaccepteerde arbeid moeten aanvaarden; voorheen sprak de wet van passende arbeid.