M/v-verschillen
Dat er tamelijk grote verschillen zijn tussen mannen en vrouwen is een redelijk veilige uitspraak. Zelfs als vrouwen kleding dragen die niet typisch vrouwelijk is, lukt het meestal nog vrij aardig om het geslacht vast te stellen. Maar het gaat me nu even niet om de uiterlijke verschijningsvorm. Wel om verschillen in gedrag.
Dat mannen meer gericht zijn op het fysieke en lichamelijke in een relatie, terwijl vrouwen meer hechten aan warmte en intimiteit, is wel bekend. Maar ook dat bedoel ik niet.
Ik bedoel meer dit. Een man vertelt in het bijzijn van zijn vrouw over een bepaalde gebeurtenis. Hij begint over die vakantie in Frankrijk van „vier jaar geleden.” Die tijdsaanduiding is voor hem alleen maar het aanloopje naar de leuke gebeurtenis die hij aan zijn vrienden wil vertellen. Maar jongens, wat een vergissing! Zijn vrouw onderbreekt hem, vriendelijk lachend: „Nee, schat, het was zes jaar geleden.” De man, wijs door ervaring, gaat verder. „Goed, zes jaar geleden dan.” Soms –als dat kan zonder dat zijn vrouw het ziet– met een veelbetekenende knipoog naar zijn mannelijke luisteraar.
Maar het punt voor de vrouw is nog niet helemaal binnen. Zij heeft gelijk en dat zal iedereen weten. Ze gaat voor de knock-out. „Ja, ik weet het nog zo goed, want ik was toen zwanger van.” Even schrik je en denk je: dat is pijnlijk, moet dat nu? Maar vrijwel altijd volgt dan –heel geruststellend– de naam van een kind. Dat ‘schat’ moet je in die setting ook maar niet serieus nemen.
Niet alleen hebben vrouwen de chronologie veel scherper dan mannen, ze hebben ook alle data paraat. Geboortedata van kinderen, zelfs al zijn het er veel. En spontaan of op verzoek leveren ze er ook, volledig geautomatiseerd, de tijdstippen bij waarop de kinderen ter wereld kwamen. Geloof me, ik was er steeds bij en heb meegepuft en vond het reuze spannend. Maar tijdstippen? Ja, met een marge van 24 uur.
Ik ben, denk ik, geen uitzondering. Ik was eens bij een reisbureau en moest, onverwacht, alle specificaties van m’n kinderen uit de mouw schudden. Toch gênant als je daar niet goed uit komt, zeker als je de dame van het reisbureau je beschuldigend aankijkt. Ik werd gered door haar collega. Op de toch wat scherpe en verwijtende opmerking van de jongere collega –„Meneer weet de geboortedata van zijn kinderen niet”– kwam haar reactie: „Ach, als meneer maar wel weet dat-ie kinderen heeft.” Kijk, zo’n vrouw begrijpt het.
De les voor mannen? Wil je indruk maken, verdiep je in onbelangrijke details. Dan kun je wel weer wat sokken laten rondslingeren.
