5 september 2007: RIVM begint een onderzoek nadat de ziekte in het voorjaar in Herpen is uitgebroken en tientallen mensen ziek zijn geworden.

10 juni 2008: Minister Gerda Verburg (Landbouw) treft extra maatregelen, waaronder een meldingsplicht voor veehouders met besmette stallen. Bezoek aan stallen wordt taboe en er mag geen mest worden uitgereden.

17 juni 2008: Bekend wordt dat voor het eerst een patiënt is overleden door Q-koorts.

11 september 2008: Veehouders in Noord-Brabant krijgen te horen dat zij hun niet gedekte melkgeiten en melkschapen mogen laten inenten tegen Q-koorts.

20 april 2009: Houders van meer dan vijftig geiten en/of schapen in Brabant, een deel van Gelderland en een deel van Limburg worden verplicht hun dieren te laten vaccineren.

16 december 2009: De ministers Verburg en Klink maken bekend dat drachtige beesten moeten worden geruimd nadat in 2009 ruim 2000 mensen ziek zijn geworden.

15 juli 2010: Nadat ruim 50.000 geiten zijn gedood en het aantal nieuwe ziektegevallen daalt, worden het fok- en vervoersverbod versoepeld.

22 november 2010: Een evaluatiecommissie concludeert dat beide verantwoordelijke ministers ten tijde van de Q-koortscrisis te lang hebben gewacht met maatregelen. Het kabinet erkent dat de rijksoverheid doortastender had kunnen optreden.

11 januari 2012: De Nationale Ombudsman schiet Q-koortspatiënten te hulp. Hij vindt dat ze genoegdoening verdienen van de overheid.

27 februari 2012: Letselschadeadvocaten richten de stichting Q-koortsclaim op om namens patiënten schade terug te eisen bij geitenboeren.

28 februari 2012: Het RIVM maakt bekend dat tot dusver in totaal 25 mensen zijn overleden aan Q-koorts.

19 februari 2012: Brenninkmeijer presenteert zijn bevindingen.

19 juni 2012: In zijn rapport vraagt de ombudsman excuses van de overheid voor de trage aanpak van de uitbraak van Q-koorts. Ook pleit hij voor een tegemoetkoming voor schrijnende gevallen en Brenninkmeijer wil een bevolkingsonderzoek.