Dat hadden ze nog nooit meegemaakt bij het pensioenfonds voor overheid en onderwijs: een leerkracht van 68 jaar. Toch stond juf Tromp dit schooljaar nog met plezier drie dagen per week voor haar groep 3/4. „De meeste leerkrachten boven de 60 snakken naar de dag dat ze met pensioen gaan. Ze zijn het spuugzat. Ik ben blij dat ik niet op die manier afscheid neem. Een afscheid geeft weemoed, maar de dankbaarheid overheerst.”

In de 48 jaar dat Tromp in het basisonderwijs actief was, zullen er toch algauw zo’n 1500 leerlingen bij haar in de klas hebben gezeten. Eerst gaf ze twee jaar les in Nieuw-Vennep, daarna volgde 46 jaar Lisse.

Vergeleken met 1964 is het in 2012 allemaal veel drukker, constateert Tromp. „Kinderen uit Hillegom kwamen toen lopend naar school. Onderweg kwamen ze misschien twee auto’s tegen, dat was alles. Moet je nu eens kijken wat de kinderen al meemaken en zien voordat ze in de klas zitten. Daarom is mijn eerste vereiste in de klas: rust.”

Juf Tromp vindt dat kinderen tegenwoordig „wel drukker, maar niet stouter zijn. Ze zijn wel veel spontaner, veel opener. Maar dat ben ik zelf ook geworden. Er is daarom een betere band met de kinderen.”

Veel doet Tromp nog klassikaal in de groepen 3 en 4. „Natuurlijk werk ik wel meer in groepen dan vroeger. Toen zat Jantje hardop te lezen en de rest zat zich te vervelen. Nu lezen de kinderen meer in groepjes en komen ze vaker aan de beurt.”

De beide leerkrachten merken op dat er in de loop van de jaren veel meer van de kinderen wordt gevraagd. Juf Van Duijn: „Wij vinden dat kleuters nog echt kleuters mogen zijn en we hechten veel waarde aan spelen. We nemen ook bewust geen toetsen af in groep 1 en 2. Toetsen zijn niet des kleuters.”

Of ze wel eens zegen op het vertellen van de vele Bijbelverhalen zien, is de vraag aan beide onderwijzeressen. Even blijft het stil. Tromp: „Pas vertelde ik over Pinksteren. Een meisje zei na afloop dat ze een nieuw hart had gekregen. Toen ik vroeg wanneer, zei ze: Onder uw Bijbelvertelling.”

Ontroerende opmerkingen hoort de juf vaker. „Ik was een psalm aan het uitleggen en vertelde dat je soms wel eens in stilte meerdere keren uitroept: O Heere, help me, help me toch. Een kind stak de vinger op en zei: Dat heet smeken, juf. Je zou denken dat zo’n leerling het uit ervaring mag weten, maar dat laten we voor de Heere.”

Van Duijn: „We weten dat de Heere werkt. Wij mogen zaaien, Hij zal de wasdom geven. Dat hoeven wij niet te zien.” Tromp: „De Heere moet erin meekomen. Het ik moet er tussenuit.”

Door omstandigheden werd Tromp eens gevraagd om van december tot juli haar groep 3 uit te breiden naar 46 kinderen. „Ik zei tegen de directeur: Dat kan ik niet. Maar op zondag was de tekst van de preek: Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Op maandag meldde ik de directeur: Nu kan ik het, met de Heere.”

Op 6 juli staat Tromp voor het laatst voor de klas. Woensdag is het officiële afscheid met alle 340 leerlingen. ’s Avonds volgt een receptie. Na de vakantie hoopt ze twee ochtenden per week vrijwilligerswerk te blijven doen op school. Van Duijn verhuist dan na 25 jaar kleuters naar groep 3. „Ik heb al veel geleerd van mijn collega Tromp en ben blij dat ik haar nog af en toe om advies kan vragen. We gaan deze geliefde en gewaardeerde collega zeker missen.”