„Met zijn vertrek uit Kampen is de meest vruchtbare periode uit Bavincks werkzame leven echter beëindigd. Er verschijnt nog wel een tweede druk van zijn Gereformeerde Dogmatiek die de standaarddruk zal worden. Ook publiceert hij nog allerlei geschriften op het terrein van maatschappij, politiek en onderwijs. Maar theologisch gesproken komt Bavinck nauwelijks meer met iets nieuws. Hij had Kampen kennelijk net zozeer nodig als Kampen hem.

Na de Vrijmaking in 1944 wordt Bavinck aan de vrijgemaakte opleiding toch min of meer beschouwd als een handlanger van Kuyper. Zijn Kamper wortels maken hem iets meer aanvaardbaar, maar zijn verloochening van die wortels door zijn vertrek naar de VU blijft wringen. De grote Bavinckstudies werden dan ook niet in Kampen geschreven, al scheerden ze wel langs: R. H. Bremmer, vrijgemaakt predikant, maar gepasseerd voor een benoeming aan de TU, promoveerde op Bavinck aan de VU; Jan Veenhof, zoon van een Kamper hoogleraar en aan de TU afgestudeerd, promoveerde in Göttingen en werd hoogleraar aan de VU. Pas met de dissertatie van Hans Burger in 2008 deed de TU weer volop mee met het internationale Bavinckonderzoek. Een leuk detail is dat Burger predikant was in Franeker, de stad waarvandaan Bavinck naar Kampen vertrok.

Sinds kort hangt er dus ook een schilderij –ook in Franeker gemaakt– in het gebouw van de TU. Daarmee is aan een houding van ondankbaarheid een einde gekomen. Het werd de hoogste tijd. Kampen heeft te veel aan Bavinck te danken om hem te kunnen blijven negeren. De wereldwijde betekenis van de TU hangt tot vandaag mede af van het werk van Bavinck. Hij is er van harte welkom, als zoon van Kampen, vader in geloof en wetenschap en broeder in Christus.”