Hendrik van Wingerden werd in 1950 geboren in Gorinchem en groeide op in Hardinxveld, in „een warm christelijk gezin.” Zijn vader had graag iets in de zending willen doen, maar dat zat er door omstandigheden niet in. Henk mocht predikant worden en een van zijn kinderen werkt op het zendingsveld.

Henk van Wingerden werkt na zijn HBS-periode eerst bij een bank. Daarna –hij is dan inmiddels getrouwd– studeert hij theologie in Utrecht. Van 1980 tot 1990 is hij docent godsdienst aan de Groen van Prinstererscholengemeenschap in Barneveld, terwijl hij zijn theologische studie voortzet.

Zijn docententijd is voor hem van grote waarde geweest, vertelt hij op een warme dag in zijn woning in Bedum. „Je moet jongeren in hun waarde laten. Ga serieus op hun vragen in en wees niet tevreden met een algemeen antwoord. Als een jongen of een meisje een vraag stelt over de evolutietheorie is het mogelijk dat daarachter een vraag over het bestaan van God zit. Maak er geen probleem van als jongeren anders reageren dan je verwacht. Het samen lachen om een grap kan een goede aanleiding zijn om in een ontspannen sfeer serieus verder te praten.”

In 1987 wordt de godsdienstdocent bevestigd tot predikant voor buitengewone werkzaamheden. Dat resulteert in diverse beroepen van confessionele gemeenten, hoewel hij een Gereformeerde Bonder is. „Dat Gereformeerde Bondsgemeenten me niet beriepen had waarschijnlijk te maken met mijn heldere, rechttoe-rechtaan taalgebruik. Niet iedereen had door dat ik hetzelfde zei als zij, alleen met andere bewoordingen.”

Ds. Van Wingerden vindt het belangrijk om tijdens de preek eenvoudige woorden te gebruiken en theologische termen uit te leggen, niet alleen voor de jeugd. „Eenvoudig woordgebruik hoeft diepgang niet in de weg te staan. „Helderheid is iets anders dan laagdrempeligheid. Het laatste kan leiden tot versimpeling. Helderheid daarentegen kan goed samengaan met diepgang, zoals blijkt uit de preken van prof. C. Graafland.”

De predikant is geen voorstander van „bevindelijk taalgebruik”, omdat steeds minder hoorders dat begrijpen. Bevinding komt niet alleen tot uiting in de woorden, maar ook en vooral in de latere verwerking van de woorden, stelt de predikant. „De zin: „Je kunt alleen vergeving schenken aan de voet van het kruis”, is bepaald geen bevindelijke standaardzin, maar zij heeft wel een hoog bevindelijk gehalte. Ik bedoel ermee dat hoorders die vergeving gevonden hebben bij de Heere Jezus, hun naasten moeten vergeven, maar dat alleen kunnen als ze zien op Hem.”

In 1990 neemt ds. Van Wingerden een beroep aan naar de Overijsselse gemeente Vroomshoop. Deze gemeente verruilt hij in 1995 voor het Gelderse Vaassen. Het waren twee „brede gemeenten met verschillende stromingen en een grote rand.” De rand schrijft hij niet af. „Er waren daar nogal wat mensen die niet naar de kerk kwamen maar wel via de media af en toe een preek beluisterden en zo hun persoonlijk geloof beleefden. Tegelijk zeg ik dat ze zich wel tekort deden door niet naar de kerk te komen.”

Het werk in Vaassen wordt hem te veel en ds. Van Wingerden mag nog maar voor 25 procent werken. Dan komt er een beroep van twee kleine gemeenten in het noorden van het land, een gebied waar Schriftgetrouwe prediking schaars is.

Vorig jaar werd hij bevestigd in Bedum en Onderdendam, ten noorden van de stad Groningen. In Bedum preekt hij in de historische Walfriduskerk. Het karakter van de gemeente Bedum, waar tijdens de zondagse diensten ongeveer 130 kerkgangers aanwezig zijn, is confessioneel. De gemeente Onderdendam, die zo’n 65 wekelijkse kerkgangers telt, heeft een Gereformeerde Bondskarakter. Ze bestaan voor een gedeelte uit „import” en voor een gedeelte uit geboren Groningers. De kerkelijke gemeenschappen werken samen op het gebied van catechese, jeugdwerk en Bijbelkringen. Ds. Van Wingerden voelt er zich prima thuis. „Mijn ervaring is dat Groningers, anders dan vaak gezegd wordt, open en direct zijn.” Hij ziet hier een belangrijke taak voor zich weggelegd. „De gemeenten waren nogal naar binnen gericht. We zoeken nu naar wegen om als Bijbelgetrouwe gemeenten staande te blijven en tegelijkertijd iets uit te stralen. Daartoe schrijf ik in de provinciale kerkbode en gaan we starten met een Alphacursus. Daarnaast willen we waar mogelijk samenwerken met andere kerken in de omgeving en ook in de wereld aanwezig zijn.”