„En heeft alle dingen Zijn voeten onderworpen.”

De Heere zendt nog de scepter van Zijn sterkte uit Sion. Daar heerst Hij nog te midden van Zijn vijanden, ondanks hen. En daar, wat nog beter is, doet Hij Zijn volk gewillig zijn op de dag van Zijn heirkracht, in heilig sieraad, uit de baarmoeder des dageraads. Want Hij bezit nog altijd alle dauw en frisheid van Zijn jeugd en wordt door de tijd nimmer oud en gaat na verloop van tijd niet achteruit. Konden wij maar vaker en op een meer gelovige wijze door het geloof de toevlucht nemen tot deze verhoogde Godmens. Konden wij op een klaarder wijze door het geloof opmerken dat het hart van Jezus in liefde tot en in medegevoel met Zijn bezochte huisgezin klopt. Konden wij vaker en meer aanhoudend een blik werpen binnen de voorhang en ons meer die verwonderlijke kracht toe-eigenen waarmee God Hem bekleedde toen Hij alles aan Zijn voeten onderworpen heeft.

Wat zou het ons doen bedaren, onder de druk van onze verschillende en verwarde beproevingen, verzoekingen, bezoekingen en droefenissen, en wat zou het verlichten! Vaak worden zij ons de baas, maar kunnen zij Hem de baas worden? Lasten van beproevingen en bezoekingen, ons op de rug gelegd, zijn voldoende om onze schouders te kneuzen, maar kunnen ze de schouders kneuzen van Hem, bij Wie God hulp besteld heeft, als Eén Die machtig is?

J. C. Philpot, predikant te Oakham (”Leerredenen”,1866)