„In tal van landen zie je dat God een nieuwe generatie doet opstaan, vooral van jonge mannen”, vertelde hij gisteren. „Ze willen leren wat de Bijbel zegt, hoe je gemeenten sticht –vooral in de steden– en ze willen mentoren hebben.”

In 2008 trok de eerste conferentie van de Gospel Coalition in Amerika 500 bezoekers, vertelt de hoogleraar Nieuwe Testament aan Trinitiy Evangelical School of Divinity in Chicago. Twee jaar later waren het er 3500 en dit jaar ruim 7000. Carson: „Tachtig procent van hen was jonger dan 40 jaar. U weet niet hoe bemoedigend dat is. Ik ben nu positiever gestemd dan tien jaar geleden.”

Zwaargewichten

De conferentie van Evangelium21 lijkt Carson ook voor Duitsland gelijk te geven. In het gebouw van de Hamburgse Archegemeente, een ”evangelisch-reformierte Freikirche”, luisteren ruim duizend aanwezigen drie dagen naar lezingen van twee theologische zwaargewichten uit Amerika –behalve Carson spreekt ook John Piper– en van verschillende Duitse voorgangers. Onder de bezoekers zijn opvallend veel jonge gezichten. Thema van de conferentie is: ”Gott redet” (God spreekt).

Carson hield gisteren op de tweede conferentiedag –de bijeenkomst begon zondagmiddag– twee lezingen over de manier waarop de schrijvers van het Nieuwe Testament citeren uit het Oude Testament. Een aantal weken geleden sprak de Amerikaanse hoogleraar over hetzelfde thema op de Colloque Biblique Francophone in Lyon. Hij ging uitvoerig in op een aantal teksten uit Hebreeën en Galaten.

Carson benadrukt dat de schrijvers van het Nieuwe Testament vooral kijken naar de grote lijnen in het Oude Testament. „De geïnspireerde schrijvers van het Nieuwe Testament hadden een diep begrip van hoe de teksten in de Bijbel samenhangen. Iemand heeft gezegd dat de Bijbel een meer is waarin een klein kind kan waden en een olifant kan zwemmen. Een vijfjarige kan het begrijpen, en tegelijk kan de oudste en geleerdste van ons de heerlijkheid ervan nauwelijks bevatten.”

John Piper sprak gisteravond over ”Gospel Centered Ministry”. De dood en de opstanding van Christus zijn het centrum van de wereldgeschiedenis, aldus de baptistenvoorganger uit Minneapolis. Daarom kan alleen de tegenwoordigheid van de levende Christus een mens echt voldoening geven en tevreden maken. Piper: „Niets is zo waardevol als het Evangelie. Als de dood van Jezus voor u meer waard is dan geld, verandert dat de manier waarop u werkt in het Koninkrijk van God. Jezus is ook kostbaarder dan seks. Als het Evangelie zo kostbaar voor je is, wil je je vreugde erin niet verminderen door pornosites aan te klikken.”

Noël Piper, de vrouw van John Piper, sprak gistermorgen voor de ruim 200 aanwezige vrouwen over hoe het is om de vrouw van een voorganger te zijn. „U hebt ongetwijfeld veel vragen”, hield ze haar publiek voor. „Ik geef één antwoord dat op alle vragen van toepassing is: God geeft ons wat wij nodig hebben, op de tijd dat wij het nodig hebben, zodat we kunnen doen waartoe Hij ons roept.”

Soms geeft God wat wij nodig hebben al lang van tevoren, vervolgt ze. Toen ze met theologiestudent John Piper trouwde, wilde ze absoluut geen predikantsvrouw worden. „De enige predikantsvrouw die ik kende, zat altijd verveeld achter in de kerk.” Haar echtgenoot had ook geen plannen in die richting. „Veertien jaar later riep God hem. In de tussentijd bereidde God mij voor om klaar te zijn voor Zijn roeping.”

Heel vaak geeft God echter pas wat wij nodig hebben op het moment zelf, aldus Noël Piper. Vijftien jaar geleden ging de gemeente van de Pipers door een crisis. „Een van de leiders was in zonde gevallen. Dat was heel verwarrend, ik had veel vragen. Hoe kan hij zoiets doen? Hoe moeten we met hem omgaan? Wat betekent vergeving in deze situatie? En als deze leider niet oprecht is, dien ik God dan wel oprecht?”

Haar man zag Noël Piper in die weken zelden. „Veel mensen reageerden boos en teleurgesteld. De oudsten vergaderden vaak tot ’s avonds laat om verstandige beslissingen te kunnen nemen. Het was de meest stressvolle tijd die ik heb meegemaakt.” Toch heeft ze zich nooit zo naast haar man en zijn werk voelen staan als juist in die tijd, vertelt ze. „Onze gebeden werd intenser, we brachten onze hulpeloosheid bij God. We voelden ons meer dan ooit samen, terwijl we zo weinig tijd met elkaar hadden. God gaf iedere dag wat wij nodig hadden om vol te houden, maar ook om sterker te worden – sterker in ons huwelijk en sterker in de gemeente.”

Dat God ons geeft wat wij nodig hebben, weten we vaak wel, maar het is soms moeilijk om te geloven, zegt de predikantsvrouw. „Vanmorgen bij het ontbijt vroeg mijn man: „Hoe voel je je?” „Een beetje onzeker”, antwoordde ik. „God zal je geven wat je nodig hebt”, zei hij. Ik: „O ja, dat wil ik tegen de vrouwen gaan zeggen!” We moeten elkaar dit dus steeds voorhouden.”