Expo 2012 staat in het teken van de oceanen. Die zijn een bron van voedsel en belangrijk voor het goederenvervoer, maar de wateren lijden onder vervuiling. Zo drijft in de Grote Oceaan een gigantisch afvaleiland, de ‘plastic soep’. De tentoonstelling wil laten zien dat het ook anders kan. De ‘blauwe economie’, geld verdienen met water, kan groener.

Duitsland laat bijvoorbeeld in zijn paviljoen zien hoe getijden stroom kunnen opwekken. Frankrijk demonstreert hoe zout water kan worden veranderd in drinkbaar zoet water. Voor woestijnlanden zonder waterbronnen kan dat een uitkomst zijn.

Nederland doet ook mee aan de expositie, maar stelt zich bescheiden op. Bezoekers lopen in drie ruimtes door een landkaart van ons land. In de hallen is onze eeuwige strijd tegen het water te zien. Het paviljoen kostte 2,5 miljoen euro. Bij de wereldtentoonstelling van 2000 in Hannover gooide Nederland nog hoge ogen met een 40 meter hoge landschapstoren. Het gebouw kostte 27 miljoen euro.

De organisatoren van de wereldtentoonstelling lopen over van ambities en idealen, maar de aanloop verloopt stroef. Ondanks een budget van miljarden euro’s en jaren voorbereiding zijn zeker drie paviljoens niet op tijd klaar. Sommige wegen op het expoterrein moeten nog worden aangelegd. Een cruiseschip was geregeld als drijvend hotel, maar het schip is nog onderweg. Voor Japanse en Chinese bezoekers zou er een gids worden gemaakt voor op de smartphone, maar die is nog steeds niet beschikbaar.