De eerste cd’s in deze reeks werden in Nederland opgenomen, maar nu trokken de organisten naar Duitsland om daar het Vaterorgel in Melle te bespelen. Dat is bepaald geen slechte keuze, want overduidelijk is dit een instrument dat de muziek van Bach op het lijf geschreven is. Van licht en helder klinkende fluitpartijen tot stevige plenumregistraties: het past volledig bij deze muziek.

De gearrangeerde muziekstukken krijgen van arrangeur Sybolt nieuwe namen als Sinfonia, Sonata, Concerto à la Brandenburg. Uiteraard moet er meer gebeuren om een cantate tot orgelwerk te smeden. De arrangeurs gaan ervan uit dat de muziek honderd procent Bach moet blijven en dat de stukken moeten klinken als echte orgelwerken. Daar zijn ze bijzonder in geslaagd: de gespeelde werken kunnen zo ingevoegd worden in de banden met Bachs orgelwerken.

De derde voorwaarde die ze zichzelf stellen is dat de aria’s en koordelen zonder tekst niets aan zeggingskracht mogen inboeten. Dat is lastig. Juist in de Bachcantates versterken woord en muziek elkaar immers op een bijzondere manier. De intensiteit die een goede solist in de tekst kan leggen, kan op een orgel moeilijk nagebootst worden. En ook de subtiliteit van een enkele viool valt niet op een orgel te reproduceren, hoe fraai dat instrument ook is. Kortom: een prachtige cd, maar wat mij betreft naast, en niet in plaats van de oorspronkelijke cantates.

Bach – Cantatas – volume V; Euwe en Sybolt de Jong, Vater-organ St. Petrikirche Melle (Germany); WestraMedia (WM 070212); € 18,95 (tot 31 maart € 15,-); bestellen: www.dejongdejong.nl