Breivik liet op 22 juli een bom ontploffen in de regeringswijk van Oslo. Daardoor kwamen acht mensen om. Hierna ging hij naar het eiland Utoya, waar jongeren van de Noorse Arbeiderspartij een kamp hielden. Hij schoot er 69 mensen dood. Dat deed hij naar eigen zeggen omdat zij de Noorse maatschappij wilden ontwrichten via multiculturalisme.

De Noor wil niet dat mensen denken dat hij gek is. Hij wil dat de politieke motieven achter zijn aanslagen serieus worden genomen.

Er zijn twee psychiatrische onderzoeken over Breivik geweest. In een eerste onderzoek bestempelden psychiaters de Noor als psychotisch en paranoïde schizofreen. Deskundigen meenden in een tweede onderzoek, dat daarop volgde, dat Breivik bij zijn verstand was toen hij de twee aanslagen pleegde.

Breivik zei verder dat hij had geprobeerd rechtse jongeren te sparen, toen hij schietend over het eiland Utoya trok. „Sommige mensen zien er linkser uit dan anderen”, zei hij in de rechtbank. Hij legde uit dat hij marxistische jongeren uitkoos om neer te schieten, terwijl hij een jongeman die er conservatief uitzag, spaarde.

Het staat deze man, de 22-jarige Adrian Pracon, voor de geest dat Breivik aarzelde. „Ik herinner me dat hij zijn geweer lange tijd op mij richtte voor hij het naar beneden deed, zich omdraaide en wegliep.” Breivik kwam Pracon later tijdens de schietpartij opnieuw tegen. Toen hield de man, die actief was voor de jongerenafdeling van Noorse Arbeiderspartij zich dood, terwijl Breivik de zoon van een Poolse immigrant in diens schouder schoot.

Breivik vertelde dat hij het leven van een 10-jarige jongen had gespaard. „Ik kon niet begrijpen wat zo’n kleine jongen deed op een politiek indoctrinatiekamp.” De vader van deze jongen was een politiefunctionaris die in zijn vrije tijd op Utoya was als bewaker. Volgens de aanklacht was dat Breiviks eerste slachtoffer.