”Mozes’ keuze: ook de onze?”. Over die vraag sprak drs. Van der Garde, directeur van het ds. G. H. Kerstenonderwijscentrum, zaterdag tijdens de voorjaars­vergadering van Solidamentum. Het jaarthema van de studentenvereniging voor studenten met een reformatorische achtergrond is ”Het geloof”.

Van der Garde zei dat Mozes zijn keus vanuit het geloof had gemaakt. „Dat geloof is in Mozes gewerkt door de Heilige Geest. Mozes’ keus kan alleen beoefend worden als we het zaligmakend geloof deelachtig zijn geworden in een weg van wedergeboorte, geloof en bekering.”

De ouderling van de gereformeerde gemeente in Nederland te Opheusden toonde zich zeer bezorgd over de „tendens in onze kring” om steeds minder onderscheidend over deze zaken te spreken. „Bekering schijnt in onze dagen geen eeuwig goddelijk wonder meer te zijn. Velen denken dat geloven is dat men steeds godsdienstiger wordt, en dat een onberispelijke levenswandel al voldoende zegt over de innerlijke gesteldheid.”

Van der Garde waarschuwde ernstig „tegen de gedachte dat leden en doopleden van de gemeente wezenlijk in het genadeverbond zijn opgenomen. Deze zogenoemde drieverbondenleer verslaat in onze dagen zijn tienduizenden. Verbondskinderen horen dan de oproep om in Jezus te geloven alsof dat een daad van de mens is. Men moet niet meer spreken over verbrijzeling van de wet, het inleven van onze verlorenheid en het billijken van Gods recht.”

Anderzijds waarschuwde hij voor valse lijdelijkheid. „Men belijdt dan dat men het leven der genade mist en voegt er zeer rechtzinnig aan toe dat zalig worden een Goddelijk werk is, maar intussen reist men gerust op een allesbeslissende eeuwigheid aan. We zien bij deze groep een onverschilligheid en hardheid die verontrustend is.”

Van der Garde stelde dat volgelingen van Christus zich onbesmet moeten bewaren van de wereld. „Dat kunnen ze alleen door het geloof volbrengen, omdat Christus als borg onbesmet is geweest in deze wereld.”

Ds. A. Schreuder, predikant van de gereformeerde gemeente van Rijssen-Zuid, sprak over het thema ”In het geloof sterven”. De predikant zei dat onze voorvaderen in de tijd van de Reformatie veel bezig waren met het sterven. Na de verlichting zijn er in de maatschappij veel dingen veranderd. „De mensen leven in het hier en nu en hebben weinig eeuwigheidsbesef en godsbesef. Ze menen dat er na de dood niets is. Velen voelen zich autonoom en menen dat ze zelf kunnen beslissen wanneer ze uit het leven zullen stappen. Door de vele medische mogelijkheden lijkt alles maakbaar.”

De predikant waarschuwde dat iedereen de tijdgeest als het ware inademt, ook de studenten. „Dat maakt dat de levensvragen naar de achtergrond kunnen wijken, dat we ons voornamelijk bezighouden met het hier en nu, en dat het leven zomaar doorgaat.”

Hij raadde aan om in een ziekenhuis aan doktoren en verplegend personeel duidelijk te maken dat een stervende persoon grote waarde heeft voor de familie. „Als men niet merkt dat de familie van de zieke om hem of haar geeft, zal men zich mogelijk minder voor die stervende inspannen.”

Ds. Schreuder gaf drie hoofdregels mee voor sterfbedden. De eerste is om altijd te blijven zoeken naar levenshulp en artsen daarop aan te spreken. De tweede is om de ogen niet te sluiten voor de majesteit van de dood, maar terug te treden als de dood zijn intrede doet. De derde is dat mensen het lijden mogen verzachten, ook al zou dat mogelijk het stervensproces iets versnellen. Ds. Schreuder vindt het niet goed om mensen op hun sterfbed te pressen tot uitspraken over het geestelijk welzijn. „Als God werkt, zal er doorgaans iets van openbaar komen. Dat hoeven omstanders niet in te drukken.”