Dit zei hoofdredacteur van De Waarheidsvriend en secretaris van de Gereformeerde Bond drs. P. J. Vergunst donderdag tijdens de Waarheidsvrienddag. Die werd gehouden in de hervormde kerk in Middelharnis en stond in het teken van het honderdjarig jubileum van het blad van de Gereformeerde Bond. De bijeenkomst vormde de eerste van een serie van drie.

De opening werd verzorgd door de plaatselijke predikant ds. H. Harkema. Hij wees de ruim 300 aanwezigen op het ontstaan van De Waarheidsvriend. In 1909, zo zei hij, werden de statuten van de Gereformeerde Bond gewijzigd in die zin dat het „verbreiden en verdedigen van de waarheid” het doel werd. Om dat doel te kunnen bereiken werd besloten tot de uitgave van een blad, De Waarheidsvriend. „Om de gemeenten toe te rusten om die waarheid te verspreiden en te verdedigen. Om een vriend te zijn van de waarheid.”

Hoofdredacteur Vergunst zei dat hij in al de jaren dat hij voor De Waarheidsvriend werkt, nooit iets had gezien als een redactiestatuut of een mission statement, een weergave van wat het blad als zijn doel ziet. Als mogelijke oorzaak hiervoor noemde hij dat het blad in honderd jaar slechts vijf hoofdredacteuren heeft gehad. „Die continue lijn in het hoofdredacteurschap kan maken dat de visie voor het blad jarenlang in het hoofd van de hoofdredacteur kan zitten, terwijl die nergens verwoord is.”

Hij wees er op dat het De Waarheidsvriend steeds ging om „de kerk, om haar belijdenis, haar gestalte, haar toekomst.” Vergunst ging ook in op het verschil in omstandigheden tussen de kerk nu en honderd jaar geleden. Door de secularisatie is er veel veranderd. Het komt daarom aan op de gehoorzaamheid aan 
Christus, „om een vriend te zijn van Hem die de Waarheid is.”

Daarvoor is het nodig om dicht bij Hem te leven, aldus Vergunst. „De naamgevers van ons blad beseften wat staat in Johannes 15:14: „U bent mijn vrienden als u doet wat Ik u gebied.” De naam van ons blad is geen claimen van eigen gelijk, maar de belijdenis ten aanzien van het unieke van Jezus Christus – dat mission statement is actueel tot op de jongste dag.”

Vergunst erkende dat De Waarheidsvriend in zijn artikelen de zaken minder stellig brengt dan vroeger. „Tegelijk zeggen ik: we leveren niet in op onze overtuiging. Bescheidenheid in opstelling kan samengaan met beslistheid in de vertolking van wat uit de Heilige Schrift geleerd is.”

Vervolgens ging de redactie van De Waarheidsvriend met de aanwezige lezers in gesprek over de inhoud van het blad. Dit gebeurde aan de hand van stellingen. Door een groen of rood papieren vel omhoog te doen kon worden aangegeven of iemand het met de stelling eens of oneens was. Een stelling was: „De Waarheidsvriend is echt een domineesblad, het gewone gemeentelid komt niet in beeld.” Hier was de overgrote meerderheid het niet mee eens.

Bij de stelling: „De Waarheidsvriend moet meer oog voor jongeren hebben” kleurde de kerk groen. Vergunst reageerde hierop: „We krijgen die vraag heel vaak: Kunnen we niet meer doen voor jongeren? Maar De Waarheidsvriend is geen jeugdblad.” Hij legde uit dat het blad zich richt op volwassenen vanaf eind twintig.

Ds. C. H. Hogendoorn, redactielid van De Waarheidsvriend en predikant in Oud-Beijerland, besloot de bijeenkomst. Hij las Psalm 77 en mediteerde over vers 12 en 13. „Ik zal de daden van de Heere gedenken, ja, ik zal gedenken Uw wonderen. Bij gelovig inzien zijn de daden van de Heere wonderen”, zo zei hij. In honderd jaar Waarheidsvriend zag de predikant de trouw van de Heere door alles heen. Na het dankgebed liet ds. Hogendoorn de aanwezigen staande ”U zij de glorie” zingen.

De samenzang vormde het einde van het programma, dat ook een optreden bevatte van Feeling, het bovenbouwkoor 
van de Christelijke Scholen­gemeenschap Prins Maurits uit Middelharnis, en van gemengd koor Jeduthun. Dr. W. Verboom las bovendien een column voor van de wegens verhindering afwezige oud-hoofdredacteur dr. ir. J. van der Graaf. Na afloop was er gelegenheid voor ontmoeting bij een hapje en een drankje in verenigingsgebouw De Hoeksteen.

Ook ’s middags was er een programma. Dat bestond uit een busrit over het eiland Goeree-Overflakkee waaraan ongeveer 130 mensen aan deelnamen.