Het bestaan van het zogenoemde Majorana-deeltje werd al sinds de jaren ’30 van de vorige eeuw vermoed op basis van de quantumtheorie, maar het deeltje werd nooit waargenomen. Met behulp van piepkleine nanodraadjes, supergeleidend materiaal en magnetisme hebben de Delftse onderzoekers het nu toch kunnen ’zien’. Iets wat voor wetenschappers in de quantummechanica een grote doorbraak betekent.

De onderzoekers meten de elektrische stroom door een opstelling heen. „We namen een piekje in die stroom waar, waaraan we het deeltje kunnen herkennen. Daardoor is nu bewezen dat het bestaat”, legde ontdekker Leo Kouwenhoven uit.

Het Majorana-deeltje is bijzonder, omdat het eigenschappen heeft die geen enkel ander deeltje heeft. Zo is het bijvoorbeeld zijn eigen anti-deeltje. „Samen met wetenschappers uit Leiden gaan we nu die gekke eigenschappen uitpluizen en kijken of ze nu echt anders reageren”, aldus Kouwenhoven

Wetenschappers zien het deeltje als een fundamentele bouwsteen voor een zogenoemde quantumcomputer, een soort supersnelle computer. „Het zal echter pas over decennia mogelijk zijn om zo’n computer met deze deeltjes te maken. Je kan in feite zeggen dat we een baby-ontdekking hebben gedaan, die we nu steeds beter gaan maken”, zei Kouwenhoven.