Dat zei dr. Bram de Muynck, lector onderwijs en identiteit aan Driestar Hogeschool, dinsdagmiddag in Gouda. Hij sprak op een symposium over het thema ”Identiteit, meer dan nestgeur?”

Uit onderzoeken blijkt volgens De Muynck dat identiteit voor „veel mensen” op reformatorische scholen hetzelfde is als nestgeur. „Dit kan leiden tot een vreemd soort isolement. Een meisje kan zich op de reformatorische school niet thuis voelen omdat ze van de PKN is en het grootste deel van de kinderen van de Gereformeerde Gemeenten.”

Volgens De Muynck moet juist voor reformatorische christenen identiteit meer zijn dan nestgeur. „Een christelijke identiteit verwijst naar iets anders, iets hogers, naar Christus. Als je dat beseft, wil je niet meer dat identiteit slechts een sociologisch fenomeen is.”

De Muynck verwees naar zijn eigen ervaring toen hij als reformatorische jongen op het christelijk lyceum in Goes kwam. „Het was een leuke school. Toch waren er veel momenten waarop ik me onbehaaglijk voelde. Sommige leraren zeiden lelijke dingen over het geloof en de zware kerken.”

Mensen hebben nestgeur nodig om bij een groep te horen. De Muynck: „Het groepsgevoel wordt versterkt als je je afzet tegen de ander. Ik herinner me dat van de lagere school. De openbaren waren stinksigaren. En daardoor was onze christelijke school gewoon beter. Geen enkele groep ontkomt aan dit mechanisme. Zo kunnen CU’ers zich afzetten tegen SGP’ers en refo’s tegen evangelischen, of andersom.”

Kijkend naar de nestgeur van reformatorische scholen signaleerde De Muynck twee kwetsbare plekken. „De leerlingen leren nauwelijks kritisch te reflecteren op zichzelf en zijn het niet gewend hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen.”

De Goudse lector riep de scholen ertoe op aan beide zaken meer aandacht te geven. „Er zijn al discussies met leerlingen van andere scholen, debatwedstrijden en ontmoetingen met Kamerleden. Het reformatorisch onderwijs doet er goed aan dit uit te breiden.” Hij sprak de vrees uit dat leerlingen nu vaak „weerloos worden gemaakt in plaats van weerbaar.”

Wat de maatschappelijke verantwoordelijkheid betreft, verwees De Muynck naar de samenwerking tussen Driestar Hogeschool en Woord en Daad. „Contacten in ontwikkelingslanden laten zien dat christelijke scholen zich kunnen onderscheiden door het nemen van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ze zijn er om rechtvaardigheid te realiseren.”

Leidt zijn pleidooi tot „een kuyperiaanse geest van wereldverbetering”, vroeg De Muynck zich af. „We liggen er bloot voor de binnenkamer kwijt te raken. Kijk naar het enthousiasme bij de SGP-jongeren toen ze premier Rutte binnenhaalden. Macht en invloed zijn aantrekkelijk, maar daar gaat het niet om. Verantwoordelijkheid nemen betekent antwoordend ten opzichte van God je werk doen. En daar heb je de binnenkamer voor nodig.”