In de stad Giessen heeft de populistische Piratenpartij de kat de bel aangebonden en opgeroepen tot een dansdemonstratie tegen het verbod. Inmiddels hebben ook kermisexploitanten zich in het debat gemengd. Zij noemen het verbod oneerlijke concurrentie, omdat andere publiekstrekkers, zoals musea, wel gewoon open mogen zijn op Goede Vrijdag. De voorzitter van de kermisvereniging van Bremen acht Goede Vrijdag, uit economisch oogpunt, beslist een kans. Misschien moet je er christen voor zijn om bij zo’n zin een stuk weerzin te voelen. Op Goede Vrijdag staan christenen wereldwijd stil bij het lijden en sterven van de Heere Jezus. Daaraan economisch gewin koppelen, is zeer ongepast.

Het dansverbod bij onze oosterburen is op zichzelf opmerkelijk te noemen. Blijkbaar is het christelijke gedachtegoed nog zo verankerd in de Duitse cultuur dat men daar anno 2012 zo’n verbod kent. Hoewel Duitsland een zeer sterk geseculariseerd land is, lijkt het toch grote waarde te hechten aan oude gebruiken die wortelen in het christendom. Bij veel Duitsers is dit overigens meer ingegeven door een enigszins conservatieve levenshouding dan door een hartelijke betrokkenheid op het christelijk geloof. Maar het moet gezegd: de Goede Vrijdag beleven als een ”stille dag” is waardevol.

Raadsvoorzitter ds. Nikolaus Schneider van de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD) zegt ervan overtuigd te zijn dat „regels ter bescherming van cultureel bepaalde feestdagen de samenhang van onze maatschappij dienen, zeker in onze tijd.” De predikant wijst erop dat Goede Vrijdag behoort tot de belangrijkste christelijke feestdagen. „Zonder Goede Vrijdag kan het geen Pasen zijn. Zonder het kruis en de opstanding van Jezus Christus was er zelfs geen christelijke kerk geweest.”

De landsbisschop van Hannover, ds. Ralf Meister, noemt Goede Vrijdag „het moment van stilte van een hele samenleving.” Dat moment is volgens hem nodig voor alle mensen die lijden en voor slachtoffers van geweld.

Hoewel de woorden van ds. Meister op de moderne Duitser meer indruk zullen maken dan die van ds. Schneider, blijft de laatste dichter bij de boodschap van de Bijbel. Natuurlijk zullen niet-christenen toch nog aangesproken kunnen worden door een stille Goede Vrijdag als ze stilstaan bij andere vormen van lijden dan bij de vernederende gang van Christus. Toch betekent zo’n bredere invulling een verarming. Daar komt bij dat menigeen de terechte vraag zal stellen waarom die aandacht voor lijden en terreur nu uitgerekend op Goede Vrijdag moet zijn.

Hoe dan ook, dat een groot, modern land als Duitsland de stilte op Goede Vrijdag wil handhaven, verdient niet alleen waardering, maar ook navolging. En dat onze oosterburen zo veel waarde hechten aan deze dag mag de gereformeerde gezindte in ons land wel opwekken de stiefmoederlijke behandeling ervan te heroverwegen.