„Ziet, de Mens!”

„Ziet, de Mens”, spreekt Pilatus. Het is immers een Mens. O Joodse schare, Die u hier ziet is Mens, een redelijk Schepsel van dierbaarder waardigheid dan de redeloze dieren.

Zijn bloed te storten houdt wat meer in dan het bloed van beesten te vergieten, waarvan de ziel alleen maar in het bloed is. Immers, dat alleen behoort u te bewegen, dat het een Mens is. Men heeft wel medelijden met vee, dat ter slachting geleid wordt. Bedenk dat dit een Mens is van gelijke beweging als u bent.

Zal de ene mens zich over de andere mens niet ontfermen? Zal mensenbloed door bloed van mensen niet beroerd worden? Is er enige menselijke beweging in u over, ontfermt u zich dan over uw medemens. „Ziet, de Mens”, een Mens Die daar zo jammerlijk geslagen, zo smadelijk bespuwd, zo bespottelijk gekleed, zo deerlijk bebloed, zo vreselijk met doornen doorstoken, met gesels doorwond is.

Ziet, de Mens! Ziet Hem bijna minder dan een mens, als een worm en geen man. Ik beken het, het snijdt mij door de ziel. Ik kan Hem niet zonder deernis aanzien. Heb dan toch medelijden met zo’n Ellendige. Matig toch uw drift. Wat wilt u meer van deze Mens? Ziet, de Mens! Ziet eens of er iets aan Hem is dat Koninklijk lijkt. Hij heeft al meer dan genoeg geleden!

Abraham Hellenbroek, predikant te Rotterdam

(”Kruistriomf van Vorst Messias”, 1745)