„Jezus dan kwam uit, dragende de doornenkroon en het purperen kleed.”

Het middel dat Pilatus gebruikt, met de bedoeling om de woedende Joden te bewegen tot enig medelijden met de Heere, is de doornenkroon en het purperen kleed. Zijn benen verzwikken. Iedere stap kost Hem een zucht. Hoe moeilijk is deze gang voor Jezus geweest, terwijl Hij zich voortsleept. Zo komt Hij naar buiten in een deerniswekkende en bespottelijke gestalte met de doornenkroon en het purperen kleed. Er is geen groter verzwaring van ellenden dan om te midden van een smartelijk ongeluk ook nog beschimpt en bespot te worden. Wat was voor Jezus moeilijker te verdragen dan als een zot te worden rondgeleid? Met een doorploegde en doorwonde rug vol smartelijke geselstriemen, met een gezicht dat door wrede vuisten en stokslagen bont en blauw gebeukt is. Zijn hoofd deerniswekkend gezwollen, doorstoken van scherpe doornen. Het bloed stroomt langs hals en schouders.

Hij komt daar, omhangen met een smadelijke mantel en rondom bemorst met speeksel. O deerniswekkend aanzien! Je moet wel van staal en steen zijn om daardoor niet bewogen te worden. Het aanschouwen van bekende misdadigers, wanneer zij naar het schavot geleid worden, wekt dikwijls medelijden bij een weekhartige menigte. Hoeveel te meer nu Jezus, Die al een deel van die straf gedragen had en zo vertoond werd in deze jammerlijke gestalte!

Abraham Hellenbroek, predikant te Rotterdam (”Kruistriomf van Vorst Messias”, 1745)