Genezen dankzij internet
De man zat in zak en as. Hij had een hernia en was uitgedokterd. Een leven lang rugpijn, was zijn bange vrees. Tot hij op internet een kliniek in Keulen tegenkwam die in zijn ogenschijnlijk hopeloze geval uitkomst kon bieden. Hij belde, kreeg een Nederlandssprekende dame aan de telefoon, maakte een afspraak, vond een Nederlandse arts tegenover zich en kon binnen enkele weken terecht. Na de behandeling, die weinig voorstelde, keerde hij de volgende dag huiswaarts. Tot zijn verbazing werd alles door de verzekering vergoed. Nu, vele jaren later, is hij nog steeds pijnvrij. Geen dokter die hem over de kliniek in Keulen had verteld. Het is aan zijn speurwerk op internet te danken dat hij nu weer fluitend naar zijn werk gaat.
Nog een voorbeeld. Een vrouw van rond de 70 vertelde me pas dat ze haar hele leven was achtervolgd door migraine. Periodiek had ze geleden aan aanvallen die bijna niet te dragen waren. Ze lag dan dagenlang in bed met de gordijnen hermetisch gesloten en kon geen geluidje verdragen. De arts in het ziekenhuis had haar uiteindelijk een middel voorgeschreven dat hij haar liever had onthouden. Maar ja, er viel niets te kiezen. Toen ze het spul bij de apotheek had opgehaald en de bijsluiter las, schrok ze zich naar. Wat was er erger: het middel of de kwaal? Een neef van haar ontdekte op internet een middel dat voor sommigen soelaas bood: magnesium. De gemiddelde westerling met een modern eetpatroon blijkt te weinig van deze stof binnen te krijgen. Allerlei kwalen kunnen daarvan het gevolg zijn, variërend van depressie tot –u raadt het al– migraine. Voor 6 euro kocht ze een doos van zestig tabletten. Baat het niet, het schaadt ook niet, zo hield ze zichzelf voor. Opgetogen vertelde ze dat ze nog steeds de dag prijst waarop ze haar eerste magnesiumpil slikte. Ze had daarna nooit meer migraine gehad. Haar verhaal was duidelijk. Dankzij internet was haar leven een stuk leefbaarder geworden.
Volgende patiënt: een vrouw die leed aan angststoornissen. Ze slikte een middel dat hiertegen zeer effectief was. Zonder het spul kon ze nauwelijks functioneren, mét was er geen vuiltje aan de lucht. Op een nacht werd ze wakker om licht verbijsterd te constateren dat haar klachten waren teruggekeerd. De volgende morgen zat ze bij haar huisarts. Of hij enig idee had wat er met haar aan de hand kon zijn? Nee, de man wist het ook niet. Een zwaardere dosis, luidde het advies. Thuis kroop de vrouw achter de computer en vond binnen een uur de oplossing van het raadsel. In een artikel in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde las ze dat er verschil was tussen het ene medicijnmerk en het andere. Dat verschil zit niet in de werkzame stof maar in de hulpstof. Bij sommige patiënten blijkt dat heel veel uit te maken. Plotseling realiseerde de patiënte zich dat ze sinds enkele weken geen ronde maar langwerpige tabletten slikte. Ze had er verder geen acht op geslagen, in het vertrouwen dat ze hetzelfde spul had gekregen als altijd. Op het doosje stond bovendien dezelfde medicijnnaam. De apotheker hoorde haar verhaal aan, vond de bevestiging op internet en bestelde de ronde tabletten voor haar. Een week later waren de (afschuwelijke) klachten als sneeuw voor de zon verdwenen.
Nog maar eentje. Een 65-plusser die steeds slechter kon lopen, kwam uiteindelijk bij de neuroloog terecht voor een MRI-scan. Er bleken enkele ribben te zijn verzakt waardoor zenuwbanen bekneld waren geraakt. De arts bekeek de scan en oordeelde dat opereren geen optie was. Pijnbestrijding, opperde de patiënt. Mmm, valt te proberen, temperde hij zijn verwachtingen. De man was best ontdaan. Hij zag zichzelf de resterende jaren al achter de geraniums doorbrengen. Bij thuiskomst vond hij op internet een kliniek die met minuscule instrumenten zijn probleem kon verhelpen. Het was een tamelijk nieuwe behandeling die ook al door sommige verzekeringen werd vergoed. De man wist niet wat hij las.
Net als de andere mensen die ik noemde, ken ik deze man persoonlijk. Waarom ik u hun ervaringen meld? Omdat de gezamenlijke huisartsen deze week internet de oorlog hebben verklaard en als antwoord de eigen site thuisarts.nl hebben gelanceerd. Daarmee willen ze voorkomen dat patiënten worden misleid. De nieuwe site biedt informatie die volgens de huisartsen 100 procent betrouwbaar is. Al die zoekacties van patiënten zouden daarmee overbodig zijn geworden.
Ik snap de irritatie onder artsen. Internet grossiert inderdaad in medische onzin. Maar wie ik nog veel beter snap, zijn de patiënten. Dat zal na genoemde voorbeelden uit mijn omgeving niemand verbazen. Ik heb meteen geprobeerd de medische problemen die zojuist langs kwamen, via thuisarts.nl op te lossen, maar kwam geen steek verder. De bewuste mensen zouden er helemaal niets aan hebben gehad. De site is overduidelijk gebaseerd op de hardnekkige misvatting dat de ziekenhuisgeneeskunde altijd precies weet wat goed voor ons is en is in die zin net zo goed misleidend. Kortom, voorlopig blijft internet voor de (kritische) patiënt eerder een vriend dan een vijand.
