Vorige week ging een giraffe dood. Het dier had een 18 kilo zware bal van plastic zakjes in zijn maag. De dood van het dier heeft opnieuw de aandacht gevestigd op de omstandigheden in de dierentuin.

De dierentuin werd bijna een eeuw geleden gebouwd en had ooit een van de indrukwekkendste collecties van Zuidoost-Azië. Vandaag de dag is de Surabaja Zoo niets minder dan een horrordierentuin, die geplaagd wordt door gebrek aan geld, te veel geboortes en zelfs verdenkingen dat het personeel betrokken is bij de smokkel van wilde dieren.

Zeldzame dieren als komodovaranen en orang-oetans zitten in hun uitwerpselen in hun kooi en overeten zich aan pinda’s die over het hek van hun verblijf worden gegooid door bezoekers. „Dit is extreem tragisch, maar geenszins verrassend in een Indonesische dierentuin, gezien de afgrijselijke manier waarop de dierentuinen over het algemeen worden bestuurd”, aldus Ian Singleton, een voormalige dierentuindirecteur die de leiding heeft over een beschermingsprogramma voor orang-oetans op het Indonesische eiland Sumatra.

De Surabaja Zoo kwam twee jaar geleden zwaar onder vuur te liggen na berichten dat maandelijks 25 van de 4000 dieren doodgingen. Een Afrikaanse leeuw, een Sumatraanse tijger en meerdere krokodillen bezweken vroegtijdig. De Indonesische regering wees een ervaren dierentuindirecteur aan, Tony Sumampouw, om puin te ruimen bij de dierentuin. Hij wist met veel moeite het aantal dieren dat doodging omlaag te brengen tot vijftien per maand.

Ondanks de dood van de 30-jarige giraffe Kliwon –die zich jarenlang te goed had gedaan aan afval en rommel die in zijn hok werd gegooid– heeft Sumampouw de moed nog niet opgegeven. Volgens hem is een „totale renovatie” nodig. „We moeten of denken aan privatisering of het overplaatsen van dieren.”

Met een toegangsprijs van iets meer dan omgerekend 1,5 euro is er volgens critici echter nauwelijks genoeg geld om voor de dieren te zorgen, laat staan te investeren. Een van de grootste problemen is overbevolking. De meeste dierentuin beperken het aantal geboortes, maar in Surabaja is daarvan bepaald geen sprake.