Waar? Als wijkagent van politieregio Gelderland-Midden werkzaam in Hoevelaken.

Wat typeert uw werk? „De rol van de wijkagent wordt steeds belangrijker. In het verleden werd gezegd dat de afstand tussen burger en agent te groot werd. De politie was wel aanwezig, maar niet voelbaar. Wij willen dichter bij de burger staan. Dat doen we door elke dag zichtbaar, op de fiets of lopend, in de wijk aanwezig te zijn. We gaan langs scholen en brengen in kaart op welke tijden zij de meeste last hebben van criminaliteit. Wij zijn 80 procent van onze tijd in de wijk te vinden.”

Wat is uw taak in de wijk? „Onze belangrijkste taak is toezicht te houden op veiligheid en leefbaarheid in de wijk en overlast voor te zijn. We houden probleemjongeren in de gaten en proberen, samen met de gemeente en andere partners, tot plannen te komen om ze te helpen. We willen niet dat ze problemen veroorzaken, misschien verder afglijden en zo in de criminaliteit terechtkomen. De opzet slaagt helaas niet altijd. Wanneer we dat merken, is het onze taak om er bovenop te zitten en weer met de verschillende partners om de tafel te gaan.”

U bent bijna 35 jaar in dienst van de politie. Wat is er in die tijd veranderd? „Ik signaleer dat er minder respect is voor het gezag. Vroeger werd je bijvoorbeeld vaker met u aangesproken. Dat is nu minder het geval. Ook de agressie tegenover de politie en andere hulpverleners neemt toe. Er is wel een duidelijk verschil tussen collega’s in de noodhulp en de wijkagent. Respect moet je ook wel verdienen. Het maakt een groot verschil hoe je iemand benadert. Ik merk dat als je rustig blijft en de-escalerend te werk gaat, men meer aanspreekbaar is.”

Ingrijpende politie-ervaring? „Van de vele ingrijpende momenten die ik heb meegemaakt is een brand in een woning in Hoevelaken mij heel lang bijgebleven. Toen ik daar arriveerde, trof ik twee verbrande kinderen aan. Ik had op dat moment ook kinderen in die leeftijd. Bij terugkomst van deze dienst ben ik eerst even bij de bedjes van mijn eigen kinderen gaan kijken. Ongevallen waarbij kinderen zijn betrokken, doen nog altijd veel met me.”

Minder leuk aan dit werk? „Je staat in de frontlinie van de donkere kant van onze maatschappij en wordt iedere dag geconfronteerd met leed van mensen. Daar moet je mee om weten te gaan. Ik heb goede collega’s en werk in een goed draaiende unit.”

Mooi aan politiewerk? „Ik ben dankbaar dat ik dit werk nu bijna 35 jaar heb kunnen doen. Als ik het over kon doen, zou ik weer voor het politievak kiezen. Ik zou vermoedelijk weer kiezen voor de functie van wijkagent. In de wijk sta je dicht bij mensen. Je geeft hun vertrouwen en krijgt daarvoor vertrouwen terug. Dat vind ik mooi.”

Dit is het achtste en laatste deel van een serie over politiewerk.