„Zij zullen vertroost worden.”
„De vertroostingen van Gods Geest zijn daadwerkelijke vertroostingen. De Geest Gods kan niet getuigen wat onwaar is. Velen zijn er in onze eeuw die troost voorwenden, maar hun vertroostingen zijn louter bedrog. De buik wordt zowel met wind als met vlees vervuld. Iemand kan evengoed met valse als met ware troost vervuld zijn. De vertroostingen der heiligen zijn zeker want ze zijn met het zegel des Geestes verzegeld (Efeze 1:13, 2 Kor. 1:22).

Een zegel dient tot bevestiging. Wanneer een akte verzegeld is, is hij vast en bondig. Wanneer een christen het zegel des Geestes op z’n hart gekregen heeft, is hij in de liefde Gods bevestigd. De vertroostingen van Gods Geest bestaan uit een diepe overtuiging (Johannes 16:7v). Die, gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, namelijk de Trooster (vers 17).

De overtuiging maakt de mens namelijk bekwaam om troost te ontvangen. Want door middel van de overtuiging weet de Geest het hart op een zoete manier te schikken naar Christus te zoeken. Wanneer de ziel maar eenmaal overtuigd is van zonde en als gevolg hiervan van de realiteit van de hel, is zo’n Zaligmaker kostelijk en dierbaar. Dan zegt een arme ziel: „Waar zal ik Christus vinden? Hebt ge Hem gezien, Die mijn ziel liefheeft?” Eén blik van mijn Zaligmaker voor heel de wereld!

Thomas Watson, predikant te Londen

(”De zaligsprekingen”, 1675)