„Zij zullen vertroost worden.” Om de vertroosting te verklaren, zal ik aanwijzen van welke aard de vertroostingen zijn die de treurigen smaken zullen. De vertroostingen hier en nu worden „Gods vertroostingen” genoemd (Johannes 15:11), dat wil zeggen grote vertroostingen die God alleen geven kan en die alle andere vertroostingen even ver overtreffen als de hemel de aarde.
De wortel waaruit deze vertroostingen voortkomen, is de Heilige Geest, Die genoemd wordt „de Trooster” (Johannes 14:26). Troost heet een „vrucht des Geestes” (Gal. 5:22).
Christus heeft ons vrede verworven. De Heilige Geest spreekt vrede. De Heilige Geest vertroost in de eerste plaats middellijk, wanneer ons de Heilige Geest de beloften helpt toepassen en uit deze bronnen der zaligheid water helpt scheppen. Wij liggen als dode kinderen aan de borst, totdat de Heilige Geest ons de borst der belofte helpt zuigen. Wanneer het geloof deze kunst van de Geest geleerd heeft, daalt die troost af. Hoe zoet is nu de melk van de borsten van Gods beloften. De Geest vertoont onmiddellijk God als verzoend aan de ziel en stort de liefde Gods in onze harten uit, waaruit dan een oneindige vreugde voortvloeit (Romeinen 5:5). De Geest fluistert ons de vergeving van onze zonde heimelijk in. Een gezicht op kwijtschelding verwijdt het hart van vreugde (Mattheüs 9:2): „Wees welgemoed, uw zonden zijn u vergeven.”
Thomas Watson, predikant te Londen
(”De zaligsprekingen”, 1675)
