„Zalig zijn die treuren.”
Zal iemand die een kostbaar juweel verloor niet treuren? Zo is het wanneer wij over de zonde treuren, die de Zon der gerechtigheid als het kostbaarste van onze horizon doet vertrekken. Wanneer wij niet zo treuren over het missen van vrede en welvaart als wel over het missen van Gods aangezicht (Hooglied 5:6). Het treuren over het verlies van Gods gunst is de beste weg tot herstel en verkrijging van Gods gunst. Als u een vriend verloren hebt, kunnen al uw tranen hem niet terughalen. Maar hebt u Gods tegenwoordigheid verloren, dan zullen boetvaardige tranen uw God weer terugbrengen.

Toen de verloren zoon zich bekeerde, ging hij tot zijn vader: „Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan” (Lukas 15:18). Evangelische droefheid is een aansporing tot het gebed, zoals een kind dat zijn vader boos maakte al huilend tot zijn vader komt om weer met hem verzoend te worden.

Thomas Watson,
predikant te Londen

(”De zaligsprekingen”, 1675)