Het zoeken vereist dat men niet alleen naar de hemel verlangt, maar ook de hemel bidt en afwacht wat God doet. Hij kan alleen de kroon uitdelen. Men moet echter niet alleen verlangen en bidden, maar alle dingen in het werk stellen en bij de hand nemen die nodig zijn, en wat hinderlijk is mijden.Onder dit zoeken moeten wij niets anders verstaan dan een hartelijke begeerte die Gods kinderen hebben naar de plaats van de eeuwige gelukzaligheid. Zij begeren daar de Heere voor eeuwig te dienen en te verheerlijken in de hoogste top van de volmaaktheid. We zien dit zo duidelijk bij Job, die nadat hij eerst zijn geloof had opgewekt en nadat de wormen zijn huid zouden hebben doorknaagd, uit zijn vlees God zou aanschouwen, Die zijn ogen zouden zien en geen vreemde. Hij zegt daarna: „Mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.” Hiermee drukt Job zijn hartelijke begeerte uit naar God en Jezus, om daar te wezen waar God is. Paulus had ook een begeerte naar die toekomende stad, om daar bij de Heere te wezen en niet langer in het vlees.

Weet u waar het vandaan komt dat Gods kinderen zo naar de hemel verlangen? De hemel is hun geboorteplaats voorzover zij het geestelijke leven deelachtig zijn. Zo zijn zij daar burgers die naar hun vaderland verlangen om daar te mogen wezen.

Guiljelmus Saldenus, predikant te ’s-Gravenhage (Geestelijke honingraat, 1695)